>
> I bardzo wymagająca - dodałabym - wymagająca więcej MĄDROŚCI, zaangażowania
> i MYŚLENIA człowieka niż jakakolwiek inna dziedzina.
> Myślenia na różnych poziomach - niezmiernie wszechstronnego... prawdziwego
> MYŚLENIA.

No i jeszcze - psychologia praktyczna - EMOCJI, UCZUC, EMPATII.... Ja
psychologie postrzegam nie jak setkę teorii mniej lub bardziej ze sobą
sprzecznych i mniej lub bardziej wydumanych, ale jako relację, reakcje,
oddziaływanie jakie powinna wywoływać. Bo w psychologi nie ma znaczenia
przemądrzanie się znajomościa trendow i teorii, ale rzeczywista i skuteczna
pomoc pacjentowi w jego konkretnym problemie (cierpieniu). Zwykle terapeuta
wybiera sobie pewne teorie (szkoły) podejścia do pacjenta i stosuje je zaleznie
od sytuacji. I wskazówki czerpie z siebie, z EMOCJI, ODCZUC jakie pojawiąają
sie w relacji z pacjentem. Oczywiście podbudowa teoretyczna, znajomość technik
i metod jest nieodzowna - ale sama w sobie jest nieprzydatna.

Ciekawe jest, że sporo osób interesuje sie psychologią... czytaja poradniki,
dyskutują, a nawet decydują sie na studia w tym kierunku... W gruncie rzeczy
chodzi im o znalezienie odpowiedzi na ich własne pytania, problemy.... I
niestety - bezskutecznie. Dlatego, że (jak pisałem wyzej)
1) sama "wiedza" nie wystarcza, potrzebna jest "relacja" (zwykle problemy
dotyczą relacji miedzy nami a innymi ludźmi)
2) nie mozna zastosować psychologi samemu do siebie - mechanizmy obronne
filtrują skutecznie przyswajany materiał ( w ksiązkach, poradnikach, postach)

> i umiejętnośc dostrzegania czegos wiecej niż tylko słów - zestawu liter
> połaczonych zwązkami przyczynowo-skutkowymi (dodałabym jeszcze Piotrze)

Oczywiście...

> IMO - z takich postów przyszły ( a pewnie nie tylko) psycholog może wynieść
> wiecej  cennej wiedzy o psychice człowieka, niż z postów stricte
> "akademickich" (wiele takich tu nie ma) - jeśli oczywiście potrafi...
>
Piotrek. M.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl