To nie jest oczywiście definicja - to jest to, co pamiętam z wykładów z
psychiatrii

Wyraźnie należy ją oddzielić od paranoi. U osób z tą osobowością występuje
nieufność i podejrzliwość w relacjach z innymi ludźmi. Unikają oni związków
z ludźmi, musi upłynąć wiele czasu by mogli nawiązać te związki, wszędzie
doszukują się niesprawiedliwości - najczęściej występuje u ludzi, których
kiedyś w życiu spotkała krzywda. Są nadwrażliwi (sensytywność) na swoim
punkcie. Istotą tej osobowości jest walka ideowa o sprawiedliwość. Osoby te
potrafią walczyć w sposób bezwzględny, walczyć o swoje, wydaje się im, że
wszystko wiedzą najlepiej, często zwalczają pogląd innych, jeśli nie są
zgodne z tym, co myślą (reformatorzy, szefowie sekt). Nie są dobrymi
pracownikami , bo kieruje nimi poczucie krzywdy, koncentrują się na idei
sprawiedliwości. Niektórzy sądzą, że ta osobowość może przejść w paranoję -
cechy nasilają się w zależności jak reaguje otoczenie na zachowanie.

Knigi, do których powinieneś zajrzeć:

J. Aleksandrowicz
Zaburzenia nerwicowe.
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1998.

A. Bilikiewicz
Psychiatria - podręcznik dla studentów medycyny
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2000

Psychiatria - repetytorium
A. Bilikiewicz, J. Landowski, P. Radziwiłłowicz
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999

Jakubik A.:
Zaburzenia osobowości.
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1997. - to jest dobrze napisane,
warto!

Psychiatria kliniczna
H. Kaplan, B. Sadock
Urban & Partner, Wrocław 1995

Psychiatria (NMS)
J. H. Scully
Urban & Partner, Wrocław 1998


wszycho!
pozdry
defric