n...@o...pl wrote:
(...)
> Znam to stwierdzenie -dlatego tez czesto- wtedy jeszcze intuicyjnie starałam
> się psychicznie izolowac od niektórych ostrzeżeń rodziców, do dzisiaj - ale
> teraz juz swiadomie.
> Powiedz mi tylko -co jesli rodzice maja skrajnie rózne podejscia do zycia- inny
> sposób reagowania na swiat.Które się wówczas "narzędzia"bierze za swoje jesli
> juz się musi? Osoby dominującej ?Czy też np syn bierze te ojcowskie - razem z
> ogólnym modelem i postawą ojca a córka te matczyne?Czy tez takie, które
> charakterologicznie pasują? Ale tez - przeciez charakter sie kształtuje w
> trakcie dorastania,pozniej tez- więc co decyduje o tym co wezmiesz z pakietu
> cech ojca a co ze z pakietu cech matki?

Chętnie bym ci odpowiedział ale nie czuje się na siłach, niech odpowie
ktoś kto się lepiej zna na psychologii rozwojowej ; )

(...)
>> Jednym z kluczowych pytań jest właśnie czemu byłaś (jesteś) wymagająca? ; )
> no to pytanie jest chyba o to -dlaczego jak ktoś trafi na to co lubi robić- to
> robi to dobrze bo to lubi robić :).A jak było wczesniej nie pamiętam- odnosnie

No to jeśli lubisz to robić, to trudno ci będzie przestać się tak
zachowywać - nie uważasz? ; )

(...)
> niee, słuchaj, ja uwazam ze to jest normalne - szanuje innych niech inni tez to
> robią- tym bardziej nalezy sie to dziecku , które ma tak samo poczucie własnej
> godności (a duzo łatwiej jest je mu uszkodzic).Wiec ojciec mi go uszkadzał to
> ja robiłam to samo.Ja tej wojny nie wywołałam.Początkowo bylam grzecznym
> dzieckiem.

Ależ nie mówię, że nie jest normalne : )

(...)
> trafiłes- sama juz jakis czas temu doszłam w sumie do podobnych wniosków ale o
> tym zapomniałam...

Może warto notować wszystkie te myśli (nawet jeśli wydają ci się bez
sensu, dodatkowo możesz notować sny)? Mi to swego czasu dużo dało...

> bo tak w istocie jest - niewiele sie nauczyłam od
> tych "nadzorujących", "uczących" itp. ale gdyby sie znalazł mądry nadzorujący
> to chętnie bym skorzystała z jego nadzoru i dała mu satysfakcje
> bycia "współudziałowcem".
> Tylko ja tutaj znowyu powracam do początku - bo moze problem nie jest w
> ludziach mnie otaczajacych tylko we mnie.Tyle , ze problemu by nie bylo gdybym
> znmieniła miejsce i ludzi- wiem. Ale nikt mi nie wypisze gwarancji ze sytuacja
> sie nie powtórzy.

To prawda, poza tym jak sama stwierdziłaś problem jest (raczej) w tobie
- a nawet jak częściowo w środowisku, to w końcu to Ty wybrałaś to
środowisko. Może raczej zastanów się dlaczego się "buntujesz"? Przecież
wcale nie musisz, już nie... : )

>> ... Może to taka gra w Buntownika Z Wyboru*?
>>
> ogladałam, zrobilo na mnie wrazenie ale pamietam teraz tylko ogólny zarys choc
> pamietam też czesciowe utozsamianie się (ale to na pewno wiekszosc osob
> przezyło ze względu na duza silę sugestii aktorstwa)
> Jednakze negowanie schematyzmu myslenia w ogole, w tym szkolnictwa w Polsce to
> nie jest rzecz mi obca.

: )

>>> zobaczę z tym psychologiem choc nie mam ochoty naprawdę
>> To ja chyba źle zrozumiałem - wydawało mi się, że się nad tym
>> zastanawiałaś? Oczywiście jeśli nie masz ochoty to daruj sobie bo to bez
>> sensu...
> dobrze zrozumiałes, wybieram sie co jakis czas i za kazdym razem sobie mowie ze
> tym razem juz na pewno, no i w koncu nie ide...

Heh, ten pierwszy krok jest trudny... Szczególnie z naszą Polską
psycho-fobią. Popatrz na to z tej strony: każdy dzień w którym się z Tym
źle czujesz jest do pewnego stopnia straconym dniem. Im dłużej zwlekasz
tym więcej czasu marnujesz na zły humor - w tym zły humor z powodu nie
pójścia do psychologa, co "tym razem" miałaś ("znowu") zrobić...

(...)
> więc idąc tym tropem wyszło mi "zagrozenie" na zewnątrz- nie wiem czy ja sie
> czuje wtedy bezpieczniejsza - po prostu potrzebny mi jest wowczas spokój,
> tyle.A inna sprawa to to, ze to chyba normalne ze ktos na swoim (znanym)
> gruncie czuje sie pewniejszy.

Aha.

pozdr,
T

--
"Przyjacielu, lepiej nas dobrze wypieprz zamiast prawić nam kazania.
Nawrócić nas nie zdołasz..." Marquis Donatien Alphonse François de Sade