(Nie będę złośliwa , dlatego troszkę w starej ortografi)
Miedź (Cu) zapotrzebowanie 1-3mg/dobę, niezbędna jest do
powstawania krwi, odporności na pewne choroby, do utleniania tkankowego.
Gdy jest jej za mało siwieje się.
Najwięcej jest w wątrobach jagniąt i cieląt i w drożdżach (ok. 100mg/kg).
Nieco mniej w warzywach strączkowych (2-10 mg/kg)
jeszcze mniej w jajach i chlebie razowym (o,5-2mg/kg).
[I. Gumowska Bądź zdrów, str. 60.]

Przy okazji pytanie? Czy nie ma ona związku z witaminą B5,
albo innymi z grupy B np. B1,B6?

Gdzie indziej: zapotrzebowanie dzienne na 1-2mg/dzień.
Dieta powinna zawierać 3-6mg miedzi ponieważ tylko 30% przyjętej wraz
z pożywieniem ulega wchłonięciu w przewodzie pokarmowym.
[Badania laboratoryjne w codziennej praktyce str. 214]

Inne źródło :
Dieta w chorobie Wilsona powinna być pozbawiona produktów bogatych w miedź
(grzyby, czekolada orzechy) - co wydaje się nie całkiem zgodne.
____________________________________________

Inne źródło:
Miedź wchłania się z jelit i gromadzi w wątrobie.
We krwi występuje w postaci ceruloplazminy (95%) i albuminy(5%).
W chorobie Wilsona występuje niedobór ceruloplazminy.
Źródło inniejsze: ceruloplazmina to jedno z białek fazy ostrej -
a to są białka biorące udział przy zwalczaniu np. stanów zapalnych,
zabijania szkodliwych cząstek, ciał obcych, przygotowujące je do rozkładu,
lub wspierające ochronę organizmu.

Miedź wchłaniana z jelit trafia do wątroby,
następnie około 35% jest wydalane z żółcią z wątroby
z powrotem do przewodu pokarmowego i wydalana z kałem i śladowo z moczem.
Reszta miedzi po włączeniu do ceruloplazminy (ma wtedy kolor niebieski
i ma to podobno jakiś związek z tą nazwą ceruloplazmina- źródło inniejsze)
powinna trafić do krwioobiegu.
U chorych na chorobę Wilsona nie trafia bo mają niedobór ceruloplazminy,
i dlatego u nich miedź gromadzi się w wątrobie, a także np. w muzgu.

Charakterystycznym objawem choroby jest pierścień Kaysera-Fleischera,
czyli zielono brązowe przebarwienie fragmentu rogówki
(źródło inniejsze podaje kolor czerwono - brunatny).
Jednak okuliści i tak ci tego nie powiedzą:
ze złośliwości, lenistwa, niedouczenia, głupoty...)

Rozpoznanie rozstrzyga oznaczenie stężenia ceruloplazminy w osoczu
i nadmierne wydalanie miedzi z moczem.

Leczenie zależne od wieku.

Jednak pamiętaj !!!!!!!!!!!!!!!!!
___hepatolodzy często mogą wskazywać tę chorobę każdemu
u kogo nie chce im się leczyć wątroby, i jeszcze twierdzą -
tego się nie leczy - co też jest nieprawdą.___

Do wzrostu stężenia miedzi może dojść także w wielu innych chorobach
wątroby np. w cholestazie, która sama jest zwykle tylko objawem
jakiejś choroby wątroby.
Cholestaza to utrudnione wydalenie żółci objawiające się żółtaczką,
powstaje z powodu samej wątroby (np. wirus) lub np. z powodu woreczka
żółciowego lub żadziej z innej przyczyny.

Do wzrostu stężenia miedzi może dojść z innego powodu:
w III trymestrze ciąży, reumatyzm, 2 tyg. po zawale, po operacji,
nowotwory złośliwe, niedokrwistość, niedoczynności tarczycy.
[źródło inniejsze]


_____Zauważ też , że z tego że miedź wydalana nadmiernie jest z moczem ,
nie wynika, że jest jej za dużo, jej przecież faktycznie brakuje we krwi.___