MM; <ctot1d$18o$1@nemesis.news.tpi.pl> :

[...]

> Sam jestem ciekaw, czego "szukam" w tych magazynach, czy ksiazkach. Chyba
> tylko daje mi to pewnosc, ze zyje w zgodzie ze swoimi idealami, ze cos
> dociagnalem do konca. Podobnie jest z innymi rzeczami. Przesadna
> skrupulatnosc. Zdrowy na umysle czlowiek znaczaco popukal by sie w czolo na
> widok moich poczynan.
>
[...]


> > W twojej sytuacji pewnie nie, choć mz. Twoją "wina" wynika bardziej z
> > twojej sytuacji życiowej, a nie z czynników obiektywnych.

> A propos: jakie czynniki obiektywne masz na przyklad na mysli?

Gdybym to ja wiedział. :) Spróbuję zgadnąć. Czynnikami obiektywnymi
będzie np. twoja sytuacja finansowa [która umożliwia zlecenie prac
porządkowych-remontowych innym, zakup nowych mebli, zakupienie
dodatkowych mebli, rozplanowanie mieszkania wedle własnego
nieskrępowanego uznania, zakup segregatorów/oprawienie pism, zakup
nowego mieszkania itd.]. Niestety - w pwenym momencie i te środki nie
wystarczą do odzyskania równowagi "od ręki". Zakładam, że gdybym wziął
pierwszą z brzegu pedantkę, wpakował ją do jakiegoś zabałaganionego
środowiska "nie dając" jej możliwości na zrobienie porządku, to po
pewnym czasie jej zachowanie zapewne przypominałoby Twoje, czyli Twój
stan może wypływac z braku porządku, ale na tym etapie jest już stanem
"biologicznym" [w uproszczeniu - mowa o stanie mózgu], czyli
nieusuwalnym [na szybko] poprzez proste zrobienie porządku. Niewątpliwie
zrobienie porządku może przynieśc pewną chwilową ulgę, ale stan
biologiczny determinuje określony poziom długotrwałego niepokoju, czyli
"pies goniący własny ogon" - w uporządkowanym pomieszczeniu Twój stan
biologiczny nie ulega raptownej zmianie, więc dostrzegasz kolejne oznaki
"nieporządku", które wywołują niepokój itd. Ten stan jest w tym momencie
w Tobie, a nie w otoczeniu.

Jako *nieprofesjonalista* uważam, że najbardziej optymalnym wyborem jest
psychiatra-psychoterapeuta, a nie psycholog-psychoterapeuta, ponieważ
stan biologiczny w sytuacji braku możliwości zmiany środowiska [pracy,
mieszkania] najefektywniej usuwa się poprzez mieszankę farmakologii i
psychoterapii. Psychiatra może ale nie musi przepisać Ci lekarstwa,
natomiast psycholog, jakby nie chciał, tych lekarstw przepisać Ci nie
może i obawiałbym się, czy w ramach swojej "niemocy" nie będzie on
próbował załatwić wszystkiego "gadaniem". Powyższego jest tylko moim
subiektywnym zdaniem nie opartym na możliwych rzeczywistych wariantach
[np. skierowanie przez psychologa do psychiatry po lekarstwa lub
pozaprawne używanie lekarstw przez psychologa], nie opartym na
prawidłowej diagnozie [a skąd ja mam wiedzieć kiedy powinno się stosować
lekarstwa? ;)] i nie opartym na rzeczywistych obserwacjach - weź to pod
uwagę.

Flyer - Broń Boże nie jestem specjalistą
--
Szukam roboty - zdolny i chętny - Warszawa
http://plfoto.com/zdjecie.php?picture=403101