vonBraun; <cjckog$qru$1@nemesis.news.tpi.pl> :

> Tu mnię obciąłeś i zniknąłeś to o co mi chodziło.

To nie moja wina - nie muszę zgadywać, że pytanie miało związek z
dalszym tekstem. ;)

> Weź jednak /jak nie masz akurat nic
> lepszego do roboty/ odnieś się do całości:
>

Jedynym pytaniem, na które mogę odpowiedzieć bez problemu, i którego
treść stanowiła przedmiot tej dyskusji [nie innego wątku
zapoczątkowanego przez olik o pamięci, w którym to wątku zresztą nie
uczestniczyłem] jest - "Skąd wiem, że u olik problem z niewłaściwym
rozumieniem/wypowiadaniem może mieć podłoże emocjonalne?" I na takie
pytanie mogę odpowiedzieć

- bo u podłoża pamięci WSZELAKIEJ leżą emocje [tę odpowiedź możesz uznać
za moje majaczenie ;)];

- bo co prawda olik potrafi źle zrozumieć teksty czytane/mówione i źle
wyartykułować własne zdanie, ale proces ten dotyczy całych wyrazów, olik
jest świadoma tej sytuacji i posiada możliwość poprawnej artykulacji
wspomnianych tekstów - czyli nie ZANIKŁA jej żadna zdolność.

Oczywiście powyższe odnosi się nadal do problemu błędnego rozumienia
tekstu, a nie problemów z pamięcią, których w tej dyskusji nie
poruszałem.

> Pytanie: Opisane na końcu objawy ogniskowych uszkodzeń mózgu
> wnoszą coś do naszego rozumienia procesu czytania.
> Wynikają z nich pewne sugestie dotyczące modelu tej czynności.
> Czy można je wyjaśnić w kategoriach zaburzeń emocjonalnych?
> Jeśli tak - to jak? A może jednak należy wyjaśniać to
> w kategoriach zaburzeń procesów poznawczych?
> /podział na poznawcze-emocjonalne jest of korz sztuczny ale
> czasem użyteczny/

Nie ma ŻADNYCH RACJONALNYCH PRZESŁANEK, dla których człekokształtne
miałyby pamiętać elementy nie mające odniesienia emocjonalnego - stąd
cały proces pamiętania jest w pewnym sensie emocjonalny albo oparty na
elementach [pamięci] mających przypisaną wartość emocjonalną - z tym, że
to jest tylko moje czcze gadanie, a nie jakaś prawda naukowa. Co więcej
- skoro półkule mózgowe są pasywnym miejscem zapisu informacji, to i ich
struktura jest odpowiednikiem zapisanej informacji [lub jej braku].

Prawdopodobnie [bo tego mogę się tylko domyślać] neurologia operuje na
modelu półkul, który jest niezmienny, ma stałe połączenia itd. - ja
optuję za modelem, który co prawda na początku ma stałą i jednorodną
strukturę, jednak w ramach nauki część połączeń jest wzmacniana, a część
znika - stąd nie uważam tych Twoich "uszkodzeń" za coś, co nie jest
normalnym elementem środowiska mózgu powstałym w wyniku działania
substancji/sygnałów, które normalnie by zapisały nową informację.

> Powtarzam:
> ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~

[...]

> Są osoby, które w wyniku (mówiąc ogólnie)
> schorzeń neurologicznych popełniają podobne błędy.
> A bywa jeszcze inaczej:
> Są np. osoby, które nie potrafią nazwać ŻADNEJ (prawie żadnej) litery
> w wyrazie, ale poprawnie odczytują wyraz.

Ale olik potrafi odczytać i poprawnie i niepoprawnie.

> Są osoby które mogą nazwać prawie wszystkie
> litery w wyrazie, ale nie rozpoznają go w całości od razu
> a dopiero po przegłoskowaniu,

Ale u olik problem nie jest 100% - czasami słyszy/mówi nie to co chce/co
inni powiedzieli, czasami pisze/czyta itd. Reguła jest w emocjach, a nie
w treści mowy/pisma.

> Są osoby, które czytają wyraz 'I' (po polsku Ja, fonetycznie 'aj')
> i sądzą że przeczytały wyraz 'eye' (po polsku 'oko', fonetycznie 'aj')

Jak Polaka źle nauczysz czytać po angielsku, to też tak będzie miał i
ciężko będzie to usunąć - czyli co będzie miał uszkodzenia mózgu? ;)
Zresztą akurat ten przykład jest łatwy - osoba silnie uwarunkowana na
rozpoznawanie cechy oka - w sytuacji kontaktów z ludźmi zapamiętuje z
ich sylwetki najmocniej oczy i skorelowane z człowiekiem pojęcia -
prawdopodobnie gdybyś zrobił doświadczenie na takich osobach, to albo by
się wślepiały w oczy badacza jak głupie, albo bardziej prawdopodobne
unikały by jego wzroku.

Flyer - nie jestem specjalistą
--
Szukam roboty - zdolny i chętny - Warszawa
http://plfoto.com/zdjecie.php?picture=403101