Flyer wrote:

> vonBraun; <cjk3d4$2o8$1@nemesis.news.tpi.pl> :
>
>
>>Co zaś do owych 'aspektów'
>>to nie tylko lokalizacyjnie, ale i w sensie mechanizmów,
>>niejako na poziomie 'neuronów', u ich podłoża mogą leżeć
>>zupełnie odmienne procesy.
>
>
> Miałem nie odpowiadać, ale odpowiem. ;)
>



> 1. Wypisywanie przykładów przytoczonych przez Ciebie zapewne zabrało Ci
> dużo czasu, jednak nic nie wnoszą do TEJ dyskusji;

Te przykłady wypisałem po to, aby zwrócić Twoją uwagę na możliwość
tworzenia konstrukcji teoretycznych
nie przywiązujących się zbyt mocno do jakieś
konkretnej wizji 'działania neuronów'. Jeśli dobrze się im
przyjrzeć sugerują one pewne ogólne kierunki w jakich można
poszukiwać tropów do tworzenia modeli pamięci w istocie abstrahujących
jednak od orzekania 'co tam jest na samym dole'. Jest to tym bardziej
uzasadnione, że nie ma przecież żadnej 'cudownej maszyny', która
byłaby w stanie zarejestrować wszystkie aspekty działania
mózgu na każdym poziomie organizacji,
więc i tak de facto poruszamy się tu cokolwiek po omacku.
Wiedza o tak rozmaitych następstwach uszkodzeń, jest przede wszystkiem
informacją o możliwych 'dysocjacjach' w obrębie
danej funkcji. Dzięki nim wyróżniając w ramach czynności pamięci
rozmaite 'podkategorie' czy 'podprocesy'
mamy przynajmniej zgrubną świadomość,
że nie dokonujemy tego zupełnie arbitralnie.





Pozwolę sobie odpowiedzieć na resztę postu
na zasadzie luźnych skojarzeń:

Piszesz o modelu pamięci jako o redukcji dostępnych
połączeń międzyneuronalnych. W praktyce rzadko
schodzę na tak 'niski' (w cudzysłowie;-)
poziom koncentrując się raczej
na tworzeniu modeli symulujących organizację
mózgową u pacjentów z uszkodzeniami ogniskowymi,
więc siłą bezwładu trochę 'zbaczam' w swoją stronę.
Zasygnalizuję więc tylko, że WYTWARZANIE i zanikanie
nowych synaps w odpowiedzi na stymulację
jest wielce prawdopodobne
w korze sensorycznej odpowiedzialnej za uczenie
percepcyjne, nawet u dojrzałych zwierząt.
Ostatnio badali coś takiego in vivo na korze
odpowiedzialnej za wąsy myszy - tam poszczególne
obszary odpowiadające pojedynczym wąsom są identy-
fikowalne, więc można jedne stymulować a inne nie.
Używają do tego przerobionych myszy transgenicznych, których
neurony w odróżnieniu od innych tkanek, świecą się jak
zabezpieczenia na banknotach w odpowiednim oświetleniu.
Zakładają im na czaszce szklaną płytkę
i liczą synapsy z dnia na dzień pod mikroskopem optycznym.
Łatwość reorganizacji wydaje się wiązać z wiekiem.
/ale to wszystko jeszcze jest dośc świeże i
jutro może się okazać, że coś naknocili/
Gdy mowa o redukcji - zauważ, że znacząca redukcja
połaczeń synaptycznych poprzedza utratę neuronów
i może towarzyszyć stanom patologicznym jak
choroba Alzheimera. I jeszcze jedno - przynajmniej
w jednej strukturze, powiązanej funkcjonalnie
z hipokampem - w zakręcie zębatym powstają nawet u człowieka
w późnym wieku nowe neurony. U zwierząt potwierdzono
to także w hipokampie, co więcej wykazano
związek tempa powstawania ze stressem
- im większy tym wolniej.

--


pozdrawiam
vonBraun