.. All Toski <a...@p...not.pl> napisał(a):
Niemociński napisał:
>
> > Trudne z takim przegięciem, bo z jednej strony to co obiektywnie jest, a
z
> > drugiej - to co być powinno. A kto ja jestem? Przeciętna kobieta, nie
żaden
> > Prometeusz czy inny Konrad. Na mnie takie katusze?
> > Akceptować, bo przecież nie ma innej sensownej możliwości, i uciekać w
> > przestrzenie wiary. Za sto lat, dwieście ... . Trzeba mieć nadzieję.
>
>
> Zgoda. Jeśli takie rozwiązanie jest jedynym satysfakcjonującym - ma
> swoje uzasadnienie. A i zapewne korzenie, czyli koleinę, która jak ta
> przysłowiowa koszula, bliższa ciału.
>
> No ale to dobre jest tylko wówczas, gdy nie wychodzimy z tym na zewnątrz.
> Natomiast ten wątek wykazał, że właśnie na zewnątrz zderzamy się brutalnie
> z czymś innym. Nie tylko z wychodzeniem na zewnątrz określonych ideologii,
> ale z naginaniem nas do niechcianych rozwiązań społecznych, pakowaniem
> nas w klatki jedynie słusznego rozumowania i postępowania.
> I co pozostaje? Znów ucieczka?
Krańcowa forma ucieczki do zamknęcie się w egocentrycznym obłędzie. Tak
dobrze nie ma.
> Czy dalszy ciąg poddaństwa?
To pytanie o granice kompromisu i sposoby znakowania tych granic. Zachować
przywileje konformizmu i indywidualizmu naraz?
>
> All
>


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/