patrycja. napisał:

> ale fakt, może to nie zasługa wojska jako takiego ale.. "systemu". swojego
> rodzaju reżim, dyscyplina i zasady na okrągło mogą pomóc wielu ludziom (...)

Szczegolnie jednostkom slabym psychicznie (samobojstwa, dewiacje,
przyjecie innych skryptow oceny swiata - robi sie z nich tepych trepow,
ale pewnych swojej pozycji poprzez hierarchie) i sadystom.

> osobiście w wojsku nigdy nie byłam
> (niespodzianka!;) (...)

Ja tez, ale dlatego ze zauwazylem, ze moje papiery w WKU wciaz gina
(jakos malo apetyczny chyba bylem), wiec odczekalem do 32 roku zycia i
zglosilem sie do nich dobrowolnie po przeniesienie do rezerwy ;). Ale to
nawet ciekawe - wojsko najbardziej gloryfikuja osoby, ktore w nim nie
byly albo byly/sa trepami - tworza sobiue jakas wizje swiata?

> ale wierzę że jeśli człowiek trafi do odpowiedniej
> jednostki /czytaj: takiej, która wie jaki jest jej cel/ to może z tego
> wynieść wiele dobrego...

Glownie zdolnosc niepostrzezonego zabijania - w cywilu raczej sie nie
przydaje.

Dam kontrocene - cofnijmy sie 30 lat wstecz - procent mezczyzn
odbywajacych sluzbe wojskowa byl wtedy dosyc duzy (w odniesieniu do
calej populacji), panowal rygor, scielenie lozek, apele, musztry itd.
Teraz robimy skok o 30 lat i sprawdzamy, czy 50. latkowie sa tacy cacy -
porzadni, scielacy swoje lozka itd. I coz widza oczy moje - ano nic
ciekawego. Wniosek - poborowi przyjmuja okreslona role spoleczna na czas
sluzby w wojsku - tu cytat z Marksa o swiadomosci (chyba bylo, ze to nie
swiadomosc czyni byt, ale byt swiadomosc).

Flyer