.:Mario:. wrote:
> Ujmujac to krotko czlowiek z zaburzeniem
> osobowosci to czlowiek ktory nie zna sam siebie. Zapewne ma jakis kodeks
> zasad, przyzwyczajen i pogladow, ktore jednak w zdecydowanej wiekszosci nie
> sa jego. Doszedlem do wniosku ze zaburzenie osobowsci moze powstac wtedy
> gdy juz jako male dzieci nie jestesmy otaczani przez rodzicow w dostatecznym
> stopniu miloscia, bezpieczenstwem, a przede wszystkim wolnoscia! Kiedy
> rodzice tlumia nasze pragnienia, narzucaja swoje zdania, nie pozwalaja na
> wlasny rozwoj wtedy pojawia sie zaburzenie osobowosci, ktore czesto jest
> bardzo trudno przezwyciezyc samemu i ktore odtwarza sie w zyciu doroslym.

Tak mnie ta wolność trochę zastanawia. Czy to nie jest tak, że
społeczeństwo ze wszystkimi swoimi konsekwencjami nie jest tak do końca
naturalnym środowiskiem dla człowieka? Może chodzi raczej o pewną formę
zdyscyplinowanej wolności, czyli wyrobienia wolności wyborów, ale
takich, które nie naruszaję ogólnie przyjętego porządku społecznego?

Mogłoby być np. tak, że zaburzenia osobowości powstają na gruncie
konfliktu potrzeby przynależności do określonej grupy i jednocześnie
niechęci do poddania swej wolności w imię reguł tej grupy?

--
Marcin Kowalski