..na konferencji w Durbanie w 2001 r.

,,
Konferencja do Walki z Rasizmem, zorganizowana pod auspicjami Organizacji
Narodów Zjednoczonych. W konferencji rządowej wzięły udział delegacje 153
państw, a w odbywającym się jednocześnie Forum organizacji nierządowych
(FOP) uczestniczyło 6000 delegatów i dziesiątki organizacji z całego
świata. Poparcia moralnego dla konferencji udzielił papież Jan Paweł II
(...)
Przygotowania do konferencji trwały miesiącami i wiadomym było, co ludziom
świata leży na sercu i o czym chcą dyskutować na konferencji. Na pierwsze
miejsce wysunęły się dwa tematy: sprawa odszkodowań od byłych państw
kolonialnych i Stanów Zjednoczonych za stosowanie przez wieki systemu
niewolnictwa i czerpanie z niego korzyści oraz rasizm żydowski.

Jeśli chodzi o rasizm żydowski, to właśnie w ostatnich dniach minister
spraw zagranicznych Finlandii Errki Tuomioja porównał żydowską politykę
wobec Palestyńczyków do polityki hitlerowskich Niemiec wobec Żydów,
zaznaczając, że jego uwagi w tej sprawie są zgodne z krytyczną polityką
Unii Europejskiej wobec Izraela (Finnish minister equates Israel to Nazis
"Australian Jewish News" 7.9.2001). Z kolei Nelson Mandela i arcybiskup
Desmond Tutu, którzy są uznanymi specjalistami od określania co jest a co
nie jest segregacją rasową, publicznie wypowiedzieli się, że w Izraelu
panuje apartheid. Należy zaznaczyć, że wielkimi krytykami polityki Izraela
wobec Palestyńczyków są również humaniści żydowscy, jak np. profesorowie:
amerykański Noam Chomsky i izraelski Yeshayahu Leibovitz. Ten pierwszy
przypomniał niedawno słowa generała izraelskiego Mosze Dayana, który 30 lat
temu radził przywódcom izraelskiej Partii Pracy, aby powiedzieli
Palestyńczykom, że pod okupacją żydowską "będą żyć jak psy, a który z nich
nie chce tak żyć, to może sobie wyemigrować" i udowadnia, że Izrael,
zgodnie z sugestią gen. Dayana, prowadzi wojnę kolonialną przeciw
Palestyńczykom i że w sumie jest "okrutnym okupantem". Obwinia rządy Stanów
Zjednoczonych i Izraela za jawne łamanie podpisanych przez oba państwa
postanowień międzynarodowej Konwencji Genewskiej o ochronie ofiar wojny z
12 VIII 1949 r., która m.in. zabrania kolonizacji podbitych terytoriów i
wyraźnie włącza członków ruchu oporu do kręgu osób chronionych przez tę
konwencję (Noam Chomsky Israel, the cruel occupier, must get out "The Age"
23.8.2001). Z kolei Yeshayahu Leibovitz twierdzi stanowczo, że Izrael nie
jest państwem demokratycznym, że jest dyktaturą i inaczej nie nazywa obecne
imperialistyczno-kolonialne państwo żydowskie jak "Potworem zwanym Wielkim
Izraelem". Niedawno nie zawahał się publicznie, przed francusko-izraelskimi
kamerami telewizyjnymi (w Polsce ten program nadała TV Plus), potępić
okupowanie przez Izrael terytoriów palestyńskich i stosowanie na nich metod
iście kolonialnych, przytaczając słowa proroka Jeremiasza, skierowane do
Żydów: "Okryję was wieczną niesławą, wieczną hańbą, która nigdy nie ulegnie
zapomnieniu" (Jr 23, 40).

Stany Zjednoczone i Izrael, popierane przez swe sojusznicze lub wasalne
państwa (głównie europejskie, Kanadę i Australię), kategorycznie domagały
się usunięcia z programu obrad głównie ostatniego tematu. Gdy uczestnicy na
to się nie zgodzili, reprezentanci USA i Izraela opuścili obrady. W
międzyczasie przedstawiciele FOP w 44 grupach tematycznych uchwalili, że
państwo Izrael winne jest "systematycznego popełniania rasistowskich
przestępstw, aktów ludobójstwa i czystek etnicznych". Ludzkość (tak,
właśnie ludzkość) nie ustąpiła: odważnie powiedziała "nie" dla
amerykańsko-żydowskiego dyktatu. W odpowiedzi murzyńskim prawnikom, którzy
przygotowują sprawę sądową przeciwko rządowi USA, grożono śmiercią (ABC
Radio 4.9.2001). Odmowa kierownictwa Konferencji była w pełni
usprawiedliwiona, zważywszy na to, że to nie kto inny jak Biały Dom i Żydzi
wykreowali siebie za sumienie świata, jedynych i prawdziwych demokratów,
humanistów, a przez to za jedyne państwa i narody walczące szczerze, z
poświęceniem i bezinteresownie z rasizmem, ksenofobią i nietolerancją. A
przecież nie kto inny jak sam Bóg przez usta Pana Jezusa powiedział
ludzkości i każdemu z nas z osobna, że: nikt z nas nie jest bez winy. Nie
są bez winy także rządy Ameryki i Izraela oraz Amerykanie i Żydzi. Dlaczego
więc ich ciemna historia, ich rasizm, apartheid, czystki etniczne,
ksenofobia, nietolerancja i stosowanie systemu niewolnictwa nie mają być
dyskutowane?

Potępienie Izraela i żydowskiego rasizmu

W trakcie Konferencji większość państw i zdecydowana większość z
pozarządowych delegatów potępiła Izrael, syjonizm oraz żydowski rasizm i
apartheid. Uchwalono, że Izrael jest państwem, które stosuje rasistowskie
praktyki wobec Palestyńczyków mieszkających tak w Izraelu, jak i na
okupowanych przez Izrael od 1967 r. ziemiach palestyńskich. Jest to zarzut,
którego nikt przy zdrowych zmysłach nie może kwestionować. Po prostu
potwierdzają go codzienne wiadomości prasowe, radiowe i telewizyjne. Ten
praktyczny rasizm to jednak nie nowość w polityce wewnętrznej Izraela. Już
w 1953 r. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych potępiło
"niegodziwy sojusz rasizmu południowoafrykańskiego z syjonizmem" (Rezolucja
3151G), w 1963 r. potępiło każdą doktrynę o nierówności rasowej czy
wyższości rasowej (np. judaizm), które nie są uzasadnione naukowo oraz
społecznie niesprawiedliwe i niebezpieczne (Rezolucja 1904), a 1975 r.
przyjęło rezolucję potępiającą m.in. politykę Izraela na terytoriach
okupowanych, uznając, iż narusza ona podstawowe prawa człowieka.

Bardziej przychylna dla Izraela deklaracja końcowa Konferencji uchwalona
przez delegacje rządowe nie obala tego co o Izraelu, syjonizmie, izraelskim
rasizmie i izraelskiej okupacji Palestyny powiedziało czy uchwaliło
kilkutysięczne Forum organizacji nierządowych w Durbanie. Bowiem rasizm
żydowski jest tak powszechny i tak rzucający się w oczy, jak żaden inny od
czasu upadku hitlerowskich Niemiec w 1945 roku. Jeśli komuś nie wystarczają
ocenzurowane, a mimo to ciągle szokujące wiadomości podawane w prasie,
radiu i telewizji o rasizmie i brutalności Żydów w okupowanej Palestynie,
niech sięgnie po książkę napisaną przez mieszkającego w Izraelu
sprawiedliwego Żyda, prof. Izraela Szahaka pt. Żydowskie dzieje i religia.
Żydzi i goje - XXX wieków historii (Warszawa-Chicago 1997; oryginalne
angielskie wydanie: Jewish History, Jewish Religion London 1994), aby się
przekonać i zrozumieć, jak wprost potwornym jest rasizm wielu Żydów,
judaizmu, organizacji żydowskich i rządu izraelskiego. Nie ulega
wątpliwości, że gdyby jakieś inne państwo lub naród był w takim samym
stopniu rasistowski jak Izrael i bardzo wielu Żydów, to na to państwo i
głowy jego mieszkańców spadałyby bomby amerykańskie i NATO, byłoby ono
pariasem wśród państw świata, potępianym w rezolucjach ONZ i bojkotowanym
ekonomicznie. Jeśli tak się nie dzieje z Izraelem, to tylko i wyłącznie
dlatego, że jego protektorem są Stany Zjednoczone. Ludzkość ma dość tej
amerykańsko-żydowskiej hipokryzji i dała temu wyraz w Durbanie. Prezydent
Republiki Południowej Afryki Thabo Mbeki za antyamerykańską i antyżydowską
postawę wielu delegatów w Durbanie obwinił amerykański dyktat odnośnie
tego, co może być dyskutowane w Durbanie, a co nie.

W Durbanie potępiono również syjonizm, uznając go za rasizm. Można tu
wspomnieć, że jest to nawrót do rezolucji podjętej przez Zgromadzenie
Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia 10 XI 1975. Rezolucja ta
głosiła, że syjonizm, który jest oficjalną ideologią państwową Izraela,
jest jedną z form rasizmu i dyskryminacji rasowej.

Syjonistom aż piana z ust leci, jak np. mówią o działającej w Polsce do
1939 r. polskiej partii nacjonalistycznej Narodowej Demokracji (Endecji),
gdyż jej program uderzał w interesy Żydów polskich. Bowiem Żydzi uważają,
że żaden naród nie ma prawa mieć własnych interesów narodowych, które są
niezgodne z ich interesami narodowymi. Zgodnie z żydowskim Talmudem wszyscy
i wszystko na świecie musi służyć Żydom (Izrael Szahak, jw.). Cokolwiek
jednak byśmy mieli do zarzucenia Narodowej Demokracji, to nie ulega
wątpliwości, że przy niej syjonizm jawi się jako ideologia bardziej
szowinistyczna, a przede wszystkim imperialistyczna, która drogą
kolonizacji, podboju i czystek etnicznych stawiała i stawia sobie za cel
zbudowanie i utrwalenie państwa żydowskiego - "Wielkiego Izraela" na cudzej
ziemi. Taka doktryna czy partia musi być, jest i będzie zawsze potępiona
przez każdego porządnego człowieka! I na nic się zdadzą jakiekolwiek
zabiegi Stanów Zjednoczonych i Izraela, aby świat nie potępiał syjonizmu.
Bowiem nie jest w ich mocy zmiana przyjętych od wieków zasad moralnych. Zło
będzie zawsze złem, niezależnie od tego, kto je popełnia lub kto nakazuje
nam nazywanie jakiegoś zła (np. powstanie państwa żydowskiego Izrael) czymś
dobrym, moralnym czy sprawiedliwym. Stany Zjednoczone tym łatwiej popierają
syjonizm, że same powstały drogą kolonizacji, podboju ziem indiańskich i
meksykańskich oraz potwornych czystek etnicznych. Dla Amerykanów potępienie
syjonizmu jest równoznaczne z potępieniem rasistowskiej i imperialistycznej
historii ich państwa.

Tylko pod naciskiem polityczno-gospodarczym ze strony Stanów Zjednoczonych
i z powodu chaosu powstałego po upadku ZSRR, doprowadzono do anulowania
rezolucji 3379 przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1991 r. Było to jednak
pyrrusowe zwycięstwo Waszyngtonu i Tel Awiwu. Bowiem nie spowodowało ono
przekonania ludzkości, że syjonizm nie jest rasizmem. Ludzkość wierzy, że
jest i dała temu wyraz w Durbanie.

Nazwano wreszcie Izrael państwem apartheidu. To także trudno kwestionować,
gdyż celem kolejnych (prawicowych i socjalistycznych) rządów izraelskich
jest polityka segregacji rasowej - trwałe oddzielenie ludności żydowskiej
od palestyńskiej. A to właśnie jest nazywane apartheidem. Podczas pobytu w
Australii w 2000 r. były prezydent RPA Mandela przypomniał, że Izrael był
najlepszym sojusznikiem rasistowskiej RPA.

Nigdy w swej historii Żydzi i Izrael nie byli aż tak zdemaskowani i
poniżeni. W Durbanie zaczęły się spełniać słowa proroka Jeremiasza.

Po Durbanie Żydzi nie mają moralnego prawa przedstawiać się jako
przeciwnicy rasizmu, a nawet krytykowania innych za rasizm czy pseudorasizm
(co u nich często się zdaża, szczególnie w odniesieniu do oskarżeń o
"antysemityzm").

(...)"

https://palestyna.wordpress.com/2010/12/29/durban-ra
sizm-zydowski-zdemaskowany/


--
XL