Tzw "grzybiczy holocaust": 100.000 napromieniowanych dzieci sefardyjskich

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 1

1. Data: 2013-07-28 09:04:27

Temat: Tzw "grzybiczy holocaust": 100.000 napromieniowanych dzieci sefardyjskich
Od: m...@g...com szukaj wiadomości tego autora

100.000 napromieniowanych dzieci sefardyjskich

Opublikowano: 09.04.2007 | Kategorie: Zdrowie

Sefardyjczycy - kultura żydowska, która rozwinęła się w arabskojęzycznych krajach
islamskich, zwłaszcza w Afryce Północnej. Po wygnaniu Żydów z Hiszpanii i Portugalii,
społeczności sefardyjskie powstały m.in. na Bałkanach, w Turcji, Włoszech, Holandii i
Grecji. (wg http://www.auschwitz.org.pl/html/pl/aktualnosci/news
_big.php?id=477)

14 sierpnia, o 9 rano, izraelska stacja telewizyjna ,,Kanał 10´´, złamała wszelkie
zakazy i ujawniła najohydniejszy sekret (...) założycieli Izraela - umyślną, masową
radiację wszystkich młodych Sefardyjczyków.

Pokaz rozpoczęła projekcja filmu dokumentalnego, pt. ,,100.000 napromieniowanych"
oraz dyskusja z udziałem specjalistów, prowadzona przez gospodarza programu, Dana
Margalita. Było to o tyle zaskakujące, że dotychczas był on znany z posłuszeństwa dla
establishmentu.

Dane o filmie: ,,100.000 napromieniowanych" (tytuł angielski: ,,The Ringworm
Children", tłumaczenie dosłowne tytułu hebrajskiego na angielski to ,,100.000 Rays" -
przypis red. WM), wydane przez Dimona Productions Ltd. w 2003 roku. Producent - Dudi
Bergman. Reżyseria - Asher Hemias, David Belhassen.

Uczestnicy dyskusji: marokańska piosenkarka, David Edrei, przywódca komitetu
rekompensat dla ofiar prześwietleń na grzybicę strzygącą oraz Boaz Lev, rzecznik
ministerstwa zdrowia.

W 1951 roku, naczelnik ministerstwa zdrowia, Czaim Szeba, wrócił z USA z 7
rentgenowskimi maszynami, które podarowała mu amerykańska armia. Miały zostać użyte w
masowym eksperymencie na całym pokoleniu Sefardyjczyków, służących jako króliki
doświadczalne. Każde dziecko sefardyjskie miało dostać 35 tys. razy większą od
dopuszczalnej dawkę promieniowania, skierowaną bezpośrednio w głowę.

Za doświadczenie rząd amerykański płacił 300 mln lirów izraelskich, co stanowi
równowartość współczesnych miliardów dolarów. Dla porównania, cały ówczesny budżet
ministerstwa zdrowia Izraela zamykał się w sumie 60 mln lirów. Dla niepoznaki,
podczas wycieczek szkolnych dzieci zabierane były na odosobnienie, w celu
napromieniowania. Rodzinom tłumaczono, że promieniowanie ma stanowić zabezpieczenie
przeciwko grzybicy oraz pasożytom.

Wkrótce po napromieniowaniu 6 tys. dzieci zmarło, a te, które pozostały przy życiu,
do dziś umierają z powodu raka i innych chorób. Zanim zmarły, ofiary cierpiały na
ataki epilepsji, zanik pamięci, chorobę Alzheimera, przewlekłe bóle głowy i psychozę.

Tak, ten chłodny opis oddaje tematykę filmu dokumentalnego ,,100.000
napromieniowanych". Czym innym jest jednak oglądanie ofiar na ekranie. Marokańskia
kobieta opisuje, co czuła, gdy napromieniowano ją dawką 35 tys. razy wyższą niż
dopuszczalna przy prześwietleniach rentgenowskich: Krzyczałam, aby ból odegnać.
Odegnać ból. Odegnać ból. Ale on nigdy nie odszedł.

Brodaty, zgarbiony człowiek, idący powoli ulicą: mam dopiero 50 lat, a wszyscy myślą,
że mam 70. Musze się pochylać, aby nie upaść. Zabrali mi moją młodość tymi
prześwietleniami rentgenowskimi.

Starsza kobieta, która napromieniowała tysiące dzieci. Ustawiali je rzędami, golili
głowy i smarowali żelem. Następnie dawano im piłkę między nogi, aby nie mogły się
ruszać. Na ciałach nie miały żadnej ochrony, nie było dla nich ołowianych kamizelek.
Mnie powiedziano, że to dla ich dobra, aby usunąć grzybicę. Gdybym tylko wiedziała,
na jakie niebezpieczeństwo skazano te dzieci, nigdy nie dałabym się na to namówić...
Nigdy!!!

Ponieważ całe ciało dzieci było wystawione na promieniowanie, zmieniono konstytucję
genetyczną wielu z tych dzieci, wpływając na następne pokolenia. Kobieta ze
zniekształconą twarzą: Cała trójka moich dzieci ma te same zmiany rakowe, co moja
napromieniowana wtedy rodzina. Niech nikt nie mówi mi, że to przypadek.

Każdy zauważy, że sefardyjskie kobiety pod pięćdziesiątkę mają dziś rzadkie,
niejednolite włosy, które próbują pokryć henną. Ludzie przyjęli, że to zwyczajne
wśród sefardyjskich kobiet. Oglądamy na filmie kobietę w czapce stylu bejsbolowego.
Wyciąga przed kamerę zdjęcie ślicznej nastolatki z pięknymi, długimi, czarnymi
włosami. To ja, zanim mnie napromieniowali. Popatrzcie na mnie teraz. Zdejmuje z
głowy czapkę: nawet henna nie ukryje tych przerażających, pokrytych bliznami,
czerwonych, łysych placków.

Wśród ofiar najwięcej było Marokańczyków, bo byli największą grupą sefardyjskich
emigrantów. Wbrew logice, napromieniowani stali się najbiedniejszą i najbardziej
kryminogenną grupą ludności. W przeciwieństwie do nich, Marokańczycy, którzy uciekli
do Francji, stali się zamożni i wykształceni. Popularne tłumaczenie tego zjawiska
miało być takie, że do Francji wyemigrowali bogaci i sprytni. Prawda jest jednak
taka, że głów dzieci marokańskich imigrantów we Francji nie poddano smażeniu
promieniami gamma.

Film jasno pokazuje, że operacja nie była przypadkowa. Ryzyko wynikające z działania
promieni rentgenowskich znane było już wtedy, od ponad 40 lat. Oficjalne wytyczne dla
prześwietleń w roku 1952, mówiły o maksymalnej dawce 0.5 rada dla dziecka
izraelskiego. Nie było więc żadnej pomyłki. Dzieci zostały celowo wystawione na
niebezpieczeństwo.

David Deri zauważa, że tylko sefardyjskie dzieci zostały napromieniowane: Byłem w
klasie, gdy przyszli po nas ludzie, aby wziąć nas na wycieczkę. Dzieciom Aszkenazi
kazano pozostać w klasie, a resztę, o ciemniejszej kompleksji, poproszono do
autobusu.

Film pokazuje historyka, dającego skróconą lekcję historii ruchu eugeniki - programu
mającego na celu usunięcie słabych stron społeczeństwa. Historyk podaje, że operacja
,,grzybica strzygąca", była programem eugenicznym, wymierzonym w usunięcie słabych
szczepów ze społeczeństwa.

Film cytuje dwóch znanych, anty-sefardyjskich, rasistowskich przywódców Izaela:
Nahuma Goldmanna i Levi Eszkola.

Goldmann spędził czas Holocaustu w Szwajcarii, gdzie dopilnował, by jedynie niewielu
uchodźców znalazło schronienia. Następnie poleciał do Nowego Jorku, gdzie stanął na
czele Światowego Kongresu Żydów, kierowanego wtedy przez Samuela Bronfmana. Według
kanadyjskiego pisarza Mordekaja Richlera, Bronfman zawarł z kanadyjskim ministrem
Mackenzie King'iem umowę, uniemożliwiającą przybywanie żydowskim emigrantom do
Kanady.

Rola Levi Eszkola podczas Holokaustu nie ograniczała się do zaniechania ratowania
życia. Był wręcz zajęty odbieraniem życia. Oto fragment biografii Eszkola z witryny
rządu Izraela: W 1937 roku, Eszkol odgrywał kluczową rolę w ustanowieniu Kompani
Wodnej Mekorot, będąc tym, który przekonywał rząd niemiecki, aby zezwalał na
emigracje Żydów do Palestyny, pozwalając im zabrać ze sobą część majątków, głównie w
formie wyposażenia zbudowanego w Niemczech.

Podczas, gdy żydowski świat bojkotował nazistowskie Niemcy w latach 30. XX wieku,
Agencja Żydowska w Jerozolimie popierała Hitlera. Zawarto umowę, tzw. Zezwolenie
Transferu, na mocy której hitlerowcy mieli wygonić niemieckich Żydów do Palestyny, a
lejberzystowscy syjoniści mieli zmusić imigrantów do wydania swych majątków na zakup
wyłącznie niemieckich towarów.

Gdy Agencja Żydowska miała już niemieckich Żydów, na których jej zależało, zostali
oni potajemnie indoktrynowani anty-żydowskością Sabbataja Cwi oraz Jakuba Franka.
Wtedy pozwolono nazistom zająć się Żydami pozostałymi w Europie. Holokaust był
programem eugenicznym, a Levi Eszkol odgrywał w nim znaczącą rolę.

W tym momencie na ekranie pojawia się marokańska kobieta: To był holocaust, holokaust
sefardystów. Chciałabym wiedzieć, dlaczego nie znalazł się nikt, kto by to zatrzymał?

David Deri, zarówno na filmie, jak i będąc uczestnikiem dyskusji, wyrażał frustrację
z powodu niemożności znalezienia akt lekarskich z czasu swego dzieciństwa: Próbowałem
dowiedzieć się, co mi zrobili, kto to autoryzował, na czyje polecenie. Niestety
ministerstwo zdrowia powiedziało, że moje akta zginęły. Boaz Lev, minister zdrowia,
powiedział, że wszystkie zapiski spłonęły w pożarze. Rzecznik ministerstwa zdrowia,
Boaz Lev: Niemal wszystkie akta spłonęły w pożarze.

Pomóżmy więc Panu Deri wytropić prawdę o tym, kto wydał rozporządzenia. W tym miejscu
muszę jednak wprowadzić swoją osobę. Około 6 lat temu badałem sprawę porwania 4,5
tys. jemeńskich niemowląt i dzieci w pierwszych latach państwowości Izraela.
Spotkałem się z przywódcą ruchu na rzecz dzieci jemeńskich, rabinem Uzi Meshulum,
uwięzionym z powodu próby ujawnienia prawdy na ten temat. Później został on odesłany
do domu w stanie wyniszczenia, z którego już nigdy się nie wykaraskał. Powiedział mi
wtedy, że wszystkie te dzieci zostały wysłane do Ameryki, w celu przeprowadzenia na
nich testów nuklearnych. Amerykański rząd zakazywał eksperymentów na ludziach, więc
potrzebował ,,królików doświadczalnych". Rząd Izraela zaoferował ludzi na ten cel, w
zamian za pieniądze oraz nuklearne tajemnice.

Inicjatorem izraelskiego projektu jądrowego był przewodniczący rady obrony Izraela,
Szimon Peres. Rabbin Jerozolimy, David Sevilia, potwierdził tę zbrodnię. Później
widziałem zdjęcia blizn popromiennych na kilku niemowlętach, które przeżyły, oraz
klatki, w których przewieziono je do Ameryki. Nieco wcześniej niż pięć lat temu,
opublikowałem w internecie moje przekonanie, że syjonistyczny rząd lejberzystowski
Izraela prowadził doświadczenia jądrowe na Jemeńczykach i innych sefardyjskich
dzieciach, zabijając tysiące z nich. Niecałe trzy lata temu opublikowałem to ponownie
w swojej ostatniej książce, pt. ,,Save Izrael!" (Ocalić Izrael!). Spotkało mnie z
tego powodu wiele nieprzyjemności. Jednak miałem rację.

Wróćmy jednak do filmu. Mówią nam, że w latach 40. XX wieku prawo USA zakazało
doświadczeń nuklearnych przeprowadzanych na więźniach, chorych umysłowo i tym
podobnych. Amerykański program atomowy potrzebował nowego źródła, ludzkich ,,królików
doświadczalnych" i rząd Izraela dostarczył ich.

Oto skład rządu z czasu grzybicy i okrucieństwa: premier - David Ben Gurion, minister
finansów - Eliezer Kaplan, minister osadnictwa - Levi Eszkol, minister spraw
zagranicznych - Mosze Szarrett, minister zdrowia - Josef Burg, minister pracy - Golda
Meir, minister policji - Amos Ben Gurion.

Najwyższa, poza-gabinetowa pozycja należała do Szimona Peresa, przewodniczącego Rady
Obrony Izraela.

Jest absurdem, że program pochłaniający miliardy dolarów z funduszy USA, byłby
nieznany premierowi Izraela, tak zgłodniałego gotówki. Ben Gurion doskonale o
wszystkim wiedział, dlatego też wybrał na ministra policji swojego syna, na wypadek,
gdyby ktoś zechciał się wmieszać.

Przyjrzyjmy się również innym członkom spisku, zaczynając od ministra finansów,
Eliezera Kaplana. Zajmował się zyskami z transakcji, a jako formę wiecznej nagrody,
nazwano jego imieniem szpital w pobliżu Rehovot. Nie jest jedynym w tym wypadku.
Czaim Szeba, rasistowski bigot, który przewodził ,,Korporacji Grzybica", nadał swe
imię całemu kompleksowi medycznemu. Nie trzeba przypominać, że jeżeli w środowisku
medycznym jest choć odrobina przyzwoitości, nazwy tych placówek zdrowia trzeba
zmienić.

Kolejny jest Josef Burg, którego przywódcy ruchu Dzieci Jemeńskie czynią
odpowiedzialnym za porwania ich niemowląt. Jako minister zdrowia, odegrał zapewne
kluczową rolę w morderstwach ,,przeciwgrzybicznych". To wyjaśniałoby późniejsze
dziwne zachowanie jego syna, Avrahama Burga, jako rozjemcy pokojowego. Nie zapomnijmy
o Mosze Szarretcie, który w Aleppo, w 1944 roku aresztował rabina Joela Branda za
propozycje uratowania 800 tys. Żydów uwięzionych na Węgrzech. Najczęściej cytowane
słowa Szarretta: Jeżeli Szimon Peres wejdzie w skład rządu, rozerwę moje szaty i
zacznę lamentować. Kilku aktywistów Dzieci Jemeńskich powiedziało mi, że słowa
Szarretta dotyczyły porwań dzieci jemeńskich.

Inni amatorscy historycy powiedzieli mi, że Levi Eszkol otwarcie i z dumą wyznawał
swoją wiarę w założenia Sabbataja Cwi. Pomimo starań nie udało mi się znaleźć
dokładnego cytatu, jednakże wiemy, że Eszkol w okresie ,,grzybiczym" służył jako
minister osadnictwa, a następnie przejął funkcję ministra finansów od Kaplana.

Cytat z jego życiorysu: W 1951 Eszkol został ministrem rolnictwa i rozwoju. Dekada
lat 1952 do 1963 charakteryzowała się bezprecedensowym wzrostem gospodarczym, pomimo
ciężaru finansowania fal emigrantów. W 1956 roku, podczas kampanii Synaj rozpoczął on
służbę jako minister finansów. W latach 1949-1963, Eszkol był również szefem
osadniczego oddziału Żydowskiej Agencji. Przez cztery pierwsze lata izraelskiej
państwowości, był również skarbnikiem Agencji, odpowiedzialnym za zdobywanie funduszy
na rozwój kraju, napływ fal licznych emigrantów i wyposażenie armii.

Słowem, to przede wszystkim Eszkol był odpowiedzialny za izraelskich imigrantów,
czyli tych, których wysyłał na śmierć w komnatach radiacyjnych tortur.

Wreszcie, Golda Meir. Nie znamy jej roli, ale znała tajemnicę i została wynagrodzona.
Zauważcie, że w późniejszym czasie każdy premier mianowany do roku 1977, do wyborów
Menachema Begina, pochodził z tej kliki. Następcy tych rzeźników przynieśli nam
,,pokój" w Oslo i są oni gotowi wymazać osadników z Judei, Samarii i Gazy równie
skutecznie, jak załatwili podrzędnych, śniadych Żydów, którzy dostali się w ich
szpony 50 lat wcześniej.

Wyobraźcie sobie, że jest 1952 rok i jesteście na spotkaniu w rządzie, na temat, czy
wysłać jemeńskie dzieci do Ameryki na zagładę promienną, czy też zgładzić je na
miejscu. Właśnie o tym dyskutowali podczas obrad nad sprawami stanu, sabbajaniści -
założyciele naszego kraju.

Po zakończeniu filmu, gospodarz programu Dan Margalit, próbował bez przekonania
usprawiedliwić to, co widział: To były ciężkie czasy, chodziło o każdy dzień
przetrwania. Przerwał jednak, wiedział bowiem, że nie ma przebaczenia za rzeź na
sefardyjskich dzieciach. Marokańska piosenkarka skwitowała to, co widziała: To będzie
bolało, ale prawda musi zostać ujawniona. W przeciwnym wypadku, rany nigdy się nie
zagoją.

Żyje jedna osoba, która zna prawdę i brała udział w tym okrucieństwie. Lider
opozycji, Szimon Peres, zwolennik pokoju. Jedyną szansą na ujawnienie prawdy i
rozpoczęcie procesu gojenia ran, jest rozpoczęcie śledztwa w sprawie porwania 4,5
tys. jemeńskich dzieci i napromieniowaniu 100 tys. dzieci sefardyjskich.

Nigdy jednak się to nie stanie. Cudem jest, że w ogóle pokazano film ,,100.000
napromieniowanych". Sprawa jest prosta. Ktoś walczył o pokazanie filmu, ale musiał
zgodzić się na kompromis. Film dokumentalny pokazano w tym samym czasie, co
najpopularniejszy i najwyżej notowany w Izraelu program roku, ,,A Star Is Born"
(Wzeszła Gwiazda).

Następnego dnia żadna z gazet nie wspomniała o emisji filmu ,,100.000
napromieniowanych". Natomiast zdjęcie nowonarodzonej gwiazdy zajmowało w nich pół
strony tytułowej. Tak właśnie grzebie się prawdę w Izraelu i jakoś wciąż sztuczki te
udają się. W taki sam sposób ukryto prawdę o zabójstwie Rabina. Kilkaset tysięcy osób
widziało jednak film na ekranach telewizyjnych i nigdy nie zapomni prawdy. Jeżeli
zabójstwo Rabina nie pogrzebało lejberzystowskiego syjonizmu na dobre, miejmy
nadzieję, że ,,100.000 napromieniowanych" to w końcu zrobi.

Autor: Barry Chamish (www.barrychamish.com)
Tłumaczenie: Piotr Bein i Paweł Zasuń
Źródło: ,,Wir" nr 4 (październik 2004 r.)

OD AUTORA:

Dobry materiał o holokauście grzybicznym można przeczytać na
http://www.haaretz.com/hasen/spages/458044.html . Autor wydał płytę kompaktową, pt.
,,The Dirty Secrets Of Oslo" (Brudne Tajemnice Oslo). Jego 90-minutową prelekcję w
maju 2004 roku, w Denver, nt. procesu ,,pokojowego" w Oslo, można zamówić za 20 USD,
a razem z ww. płytą, za 32 USD, pisząc do c...@n...net.il . Na ten sam adres
można kierować zamówienia na książki Chamisha: ,,Who Murdered Yitzhak Rabin" (Kto
Zamordował Icka Rabina) ,,Israel Betrayed" (Izrael Zdradzony) ,,The Last Days Of
Israel" (Ostatnie Dni Izraela) ,,Save Israel!" (Ocalić Izrael!).

http://wolnemedia.net/zdrowie/100000-napromieniowany
ch-dzieci/