ZAMIAST MSZY

Religia nie może być tylko forma. Religia musi być
wszystkim.
- Fiodor Dostojewski



Nasz gazowy piecyk, od którego zależy ogrzewanie całego domu
jak i ciepła woda wysiada bez końca. Niebywale mądrze usytuowany,
zresztą przez polskiego architekta, w samym centrum kuchni, nic
dziwnego, że zbiera wszystkie tłuste świństwa, a i woda u nas
mocno wapienna. Mamy roczny kontrakt na naprawę i dobrze, bo bez
tego skończylibyśmy marnie.

Siedzimy w zimnicy już od środy. Jest niedziela. Jak coś ma
siąść, na pewno będzie to dzień świąteczny, jak tym razem.
Zmarznięta na kość jestem przedsiębiorcza jak wszyscy diabli.
Błagam panią z agencji naprawczej o przysłanie technika w trybie
natychmiastowym. Chyba coś mnie nie bardzo zrozumiała, bo
zaproponowała interwencję w naszym igloo dokładnie za tydzień.

Wiem, ze musze walczyć. Tygodnia w takich polarnych warunkach
nie przetrzymamy. Wydzwaniam na prawo i lewo, biadoląc tak, że
sama siebie się wstydzę. W końcu natrafiam na technika, który
mógłby przyjść w niedzielę, o ile mamy kontrakt na super usługi,
taki czterogwiazdkowy. Inaczej jego interwencję (Bóg wie, ile to
będzie kosztowało!) pokryjemy z własnej kieszeni. Sprawdzam
nerwowo dokument umowy, jednej gwiazdki brakuje, tak duży wydatek
nawet za cenę przytulnego ciepła nie wchodzi w grę, odmawiam.

Przykrywam się kocem po uszy i czekam do środy. Nagle dzwonek
do drzwi. Nie spodziewam się nikogo, nic więc dziwnego, że aż oczy
wylazły mi z orbit widząc samochód naprawczy. Od razu się
zastrzegam, że tak wysokiej sumy za interwencję nie mogę zapłacić.
A facet na to, że nie szkodzi. Że przejeżdżając w pobliżu wstąpił
do mnie z własnej inicjatywy, by zobaczyć, o co chodzi. Że bardzo
poruszył go mój telefon. Pyta, czy w życiu też jestem taka miła
jak na odległość. Uczciwie zaprzeczam.

A poza tym jest niedziela, a on mając dyżur, nie może iść na
mszę do kościoła, to tak jakby trochę w zamian przyszedł poratować
kogoś w potrzebie. Jak powiedział: nie modli się na jedno kolano.
Nareperował piecyk, nie wystawił nawet żadnej faktury, prosił by
nic nie mówić w agencji, że w ogóle przyszedł. Nawet nie miałam
przy sobie pieniędzy na napiwek, na szczęście w barku ostała się
jeszcze duża flacha Żubrówki, którą Francuzi uwielbiają. Ucieszył
się i w sumie to jeszcze on mnie dziękował. Głowa mała. Jestem
skonsternowana, wzruszona. Ciepło mi się robi na sercu, gdy
pomyślę, że są jeszcze tacy bezinteresowni, życzliwi ludzie. Aż
samemu chce się być serdeczniejszym, lepszym. Postanawiam, że
spróbuję od zaraz.




Magdalena Nawrocka
www.geocities.com/magdanawrocka





--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia