info o zespole jelita wrazliwego

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 1

1. Data: 2003-02-11 10:25:16

Temat: info o zespole jelita wrazliwego
Od: Dorita <d...@t...pl> szukaj wiadomości tego autora

Ponewaz wiem, ze ludzi ktorzy cierpia na ten dolegliwosc jest wielu,
postanowilm podzielic sie z Wami informacjami, ktore znalazlam na ten
temat w internecie. Mnie troche to rozjasnilo w glowie.
Choc co do diety nadal mam watpliwosci-nie wiem co tak naprawde ja
moge jesc. Postanowilam ze sobie codziennie bede zapisywac co zjadlam i
natezenie danego dnia objawow-moze w koncu do czegos dojde.
Przeraza mnie rowniez fakt ze na sulpirydzie czuje sie spiaca i ze
podobobno na tym leku mozna bardzo duzo przytyc..brrrrrrrr. Czyzbym
miala wybor miedzy objawami a tusza?

pozdrawiam zycze ciekawej lektuty;-)

Dominujące dolegliwości zespołu to zaburzenia defekacji, wzdęcia i bóle
brzucha. Objawy te występują w różnych kombinacjach i nasileniu. Tak
więc obraz kliniczny choroby jest bardzo zróżnicowany, co niestety nie
ułatwia pracy lekarzowi. Dlatego też w roku 1978 wprowadzono jednolite
kryteria rozpoznawania choroby, które następnie po dziesięciu latach
zmodyfikowano. Obecnie są znane jako "Rzymskie Kryteria Diagnostyczne".
Zakładają one między innymi, iż warunkiem rozpoznania zespołu są ciągłe
lub nawracające dolegliwości utrzymujące się co najmniej przez 3 miesiące.
Typowe jest stopniowe pojawianie się objawów chorobowych w późnym
okresie dojrzewania. Ich charakter jest stały i nie ulega zmianie przez
całe życie chorego. Bóle brzucha są niecharakterystyczne. Zwykle
zlokalizowane w lewym podbrzuszu, ale równie dobrze mogą pojawić się w
każdym innym miejscu jamy brzusznej. Najczęściej nasilają się po
jedzeniu, a łagodnieją lub ustępują po oddaniu stolca i gazów.
Zaburzenia defekacji, czyli zaparcia i biegunka, mogą u danego chorego
występować naprzemiennie lub jedno z nich może dominować w obrazie
choroby. Biegunkę charakteryzuje oddawanie licznych stolców o
niewielkiej objętości, często z domieszką śluzu, wywoływanych przez
posiłki. Oprócz tego pacjenci często skarżą się na uczucie niepełnego
wypróżnienia i nagłe parcie na stolec (konieczność pospiesznego
wypróżnienia się). Liczba wypróżnień zwiększa się w czasie trwania
miesiączki i podczas bólu brzucha. U większości chorych występują
dokuczliwe wzdęcia i częstsze oddawanie gazów - dolegliwości te mają
tendencję do nasilania się w ciągu dnia.
Ważnymi cechami charakterystycznymi zespołu nadwrażliwości jelita są
brak krwi w stolcu oraz ustępowanie jego objawów podczas snu. Ponadto u
chorych nie obserwuje się utraty wagi mimo przewlekłego procesu
chorobowego. Zespołowi mogą także towarzyszyć objawy nie związane z
przewodem pokarmowym takie jak częste oddawanie moczu, choroba
lokomocyjna czy zaburzenia miesiączkowania.
Objawy tworzące zespół jelita nadwrażliwego mogą występować w wielu
chorobach organicznych. Tak więc badania diagnostyczne są ważne przede
wszystkim dla wykluczenia innych, poważniejszych przyczyn. Jeżeli u
chorego z rozpoznanym zespołem dodatkowo pojawi się krwawienie,
gorączka, nietrzymanie stolca, chudnięcie, występowanie dolegliwości w
nocy czy pogorszenie stanu ogólnego, wymaga to szybkiego stwierdzenia
przyczyny i odpowiedniego leczenia. Co więcej - każda zmiana charakteru
zgłaszanych objawów wymaga dokładnej diagnostyki i sugeruje inną niż
zespół przyczynę.

Czynniki wywołujące chorobę nie do końca są jeszcze poznane. Rozważa się
rolę, między innymi, zaburzeń motoryki jelita, diety oraz czynników
psychospołecznych. Stanowią one przedmiot wielu prac naukowych.
Na razie z całą pewnością można mówić o ogromnej roli uwarunkowań
psychologicznych w powstawaniu zaburzeń czynnościowych jelit.
Wystąpienie choroby bądź zaostrzenie jej objawów bardzo często ma
związek z tak ciężkimi przeżyciami w życiu pacjenta jak śmierć drogiej
osoby, utrata pracy czy na przykład rozpad małżeństwa. Częściej niż inni
chorują osoby prowadzące nerwowy, stresujący tryb życia i nieumiejące
poradzić sobie z rozładowaniem napięcia. U ponad połowy chorych
stwierdza się objawy depresji, niepokoju oraz hipochondrii. Trudno
jednak określić, czy zmiany psychiczne są przyczyną, objawem czy też
efektem choroby.

Dotychczas nie potwierdzono związku przyczynowego między stosowaną dietą
a wystąpieniem zespołu. Wiadomo jednak, że część pokarmów może nasilać
jego objawy. Osoby chore powinny unikać w miarę możliwości produktów
mlecznych, czekolady, cebuli, orzechów, ryb, pszenicy, kukurydzy,
fasoli, grochu, kapusty oraz posiłków bogatych w tłuszcze. Nie należy
też przesadzać z piciem mocnej kawy i herbaty, a z napoi gazowanych
najlepiej w ogóle zrezygnować.

Na dzień dzisiejszy zespół jelita nadwrażliwego jest chorobą, którą
możemy leczyć tylko objawowo, jako że jej patofizjologia jest niejasna.
Terapia jest trudna i niestety nie we wszystkich przypadkach
skuteczna. Obejmuje ona, oprócz leczenia dominujących dolegliwości
somatycznych, także sferę psychiczną. Chory musi zaufać swojemu
lekarzowi i uwierzyć, że mimo złego samopoczucia i długotrwałych, często
bardzo uciążliwych dolegliwości choroba ma charakter łagodny i nie
stanowi dla niego większego zagrożenia. Pacjent powinien zrozumieć, że
psychoterapia jest stałym elementem leczenia (szczególnie u chorych z
objawami depresji i stanami lękowymi) i nie należy z niej rezygnować.
Mimo, iż zespół jelita nadwrażłiwego jest chorobą przewlekłą i
nieuleczalną, wielu pacjentów osiąga znaczącą poprawę stanu zdrowia lub
nawet czasowe, całkowite ustąpienie dolegliwości