Zaispirowany emalią Andrzeja Litewki o łańcuszkach na nogach kobiety,
zacząłem zastanawiać się nad podobnym, ale tym razem niedorzecznym
problemie.
Dlaczego ludziska przekłuwają sobie np. język (!) kolczykami i innym złomem,
albo tatuują całe (!) plecy jakimiś kretyńskimi wężami i smokami?
Bo takie łańcuszki na przykład, jak pisali grupowicze, stanowią element
dekoracyjny. Kobieta (też nie każda, prawda...) wygląda ładniej. Tak jak z
kolczykami w uszach, czy z makijażem. Ale łańcuszki można zdjąć, one nie
przeszkadzają.
Natomiast blacha w języku, czy plamy na plecach, brzuchu, albo gdzie indziej
:-))) to jest coś, co ZOSTAJE. Zdejmiesz kolczyk - będzie blizna,
zlikwidujesz tatuaż (niby się da) - tym bardziej. A jak tu jeść?
Słyszy się, że takie zabiegi mają na celu zwrócenie uwagi. Czy warto
niszczyć swoje ciało, narażając się na zakażenie, aby kotś zauważył nas na
ulicy?

Ptaszek Filip