rosa opadła z mych rzęs
nie wiedziała czym jest strach, czym sens..
popłynęła do nieba, do chmur
spytała Boga o ból...
i znów opadła na ziemię
nie wiedząc co w duszy jej drzemie...
powędrowała przez los
zadając niewiedzy cios...
poznała zapach łąk
poczuła dotyk bliskich rąk,
zajrzała w oczy wojny
oddech tracąc powolny..
resztkami sił wdarła się w nurt
i przepłynęła przez ból..
znów na skrzydłach ptaka
dotarła do Ojca dziwaka...
i znów zadała pytanie
wciąż odpowiedzi nie znając na nie..

żyła więc wznosząc się i upadając
celu istnienia nie znając.

"Rosa" -> ojciec nieznany.