Witam :)
Pytanie jest skierowane głównie do psychologów.
Czy ktoś ma może praktykę w dziedzinie moczenia nocnego (głównie
pierwotnego)?
Chodzi o jego psychologiczne przyczyny.
Sytuacja dotyczy prawie 13-sto letniej dziewczynki. Rodzina nie jest
zaburzona, brak poważniejszych konfliktów. Dziewczynka ma wsparcie ze
strony rodziny i nie jest karana, wyśmiewana ani w żaden sposób
obwiniana za stan rzeczy. Lubi przebywać w domu i z rodziną. Rodzice
starają się jej pomóc, jeżdżą do różnych specjalistów.
Lekarz po badaniu USG stwierdził, że nerki i układ moczowy są w
porządku.
Jakie, poza pojawieniem się młodszego rodzeństwa i czynnikiem
genetycznym, mogą być przyczyny tej sytuacji? Bo wszędzie pisane jest
ewentualnie o sposobach leczenia, ale właściwie nic nie ma o
przyczynach. Propozycje leczenia też omijają właściwie płaszczyznę
psychologiczną problemu..
Czy ktoś ma jakieś doświadczenie w tej sprawie lub mógłby mi wzkazać
miejsce gdzie warto poszukać informacji?
Pozdrawiam :)
--
Agata Kowalczyk


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl