Z pośród wszystkich niedogodności, które mi dokuczają, najbardziej bolesna
jest niepewność. Chciałbym mieć pewność, że urodziłem się do jakiś wielkich
czynów, które sprawią, że stanę się szlachetnym w oczach innych ludzi, i że
Ci inni ludzie będą mnie podziwiać za to kim jestem, i co robię. Wiem, że
brzmi to jak fragment scenariusza filmu o psychopacie. Nie zmienia to jednak
faktu, że takie są moje marzenia, i co najważniejsze, wierze w nie,
jednocześnie w nie nie wierząc. Ten swoisty paradoks jest kręgosłupem mego
istnienia; oto wiara w marzenia umacnia mnie, choć te marzenia się nie
spełniają. Czekanie; to właśnie czekanie mnie umacnia, i im bliżej jestem
śmierci, tym jestem mocniejszy, bo wiem, że niewiele już zostało czasu na
spełnienie się marzeń; dzień ich spełnienia jest coraz bliższy. Można
oczywiście dyskutować, czy będzie to dzień spełnienia, czy dzień wielkiego
zawodu...
Wszystko to oczywiście jest mrzonką, tak jak cały wymyślony świat który mnie
otacza. Ponoć wiara czyni cuda; wierzę zatem w to wszystko, co chcę by stało
się prawdą. Zgubna to droga życia, ale jedyna jaką znam.

Jest jedna rzecz dla której warto żyć: życie. Dzisiaj nastąpiło przesilenie
złych myśli, które jeszcze wczoraj władały moją psychiką. Dzisiaj czuję się
bardziej swobodny niż wczoraj; można powiedzieć, że depresja ustępuje.
Problemy oczywiście pozostały, ale zmienił się mój stosunek do nich, tak jak
to zapowiadałem. I tak dzisiaj cenię życie, które i tak nie jest kolorowe...

pozdrawiam serdecznie
Łukasz Nawrocki

--
[Background's voices: Ennio Morricone - L'uomo dell'armonica
(Once upon a time in the West Soundtrack)]
--
www.nawrocki.art.pl - psycho circus project