i minal kolejny rok
juz stracilem nadzieje i wiare (po takim czasie?)
pogubilem pare lat temu uczucia plany motywacje

czemu nie potrafie skasowac czesci pamieci?
czemu musi mnie przytlaczac?
probowalem, pisalem, odpowiadalem, oglaszalem,
pojechalem, poznawalem i... nic
seks mozna latwo znalezc, ale co z tego
jak w srodku nic nie "pukalo"

przeciez nie szukam "dlugonogiej blondynki, z wlasnym domem i kontem"
ale przerazaly mnie samotne kobiety, ktore potrzebowaly opiekuna
ktory zadba o nie, o dom, o dziecko, balem sie ze nie starczy mi juz sil i
zdrowia
a moze tylko znowu brakowalo tego "pukania"? wtedy juz bym sie nie bal?

a po glowie lata ciagle:
"zamienilem poranna erekcje na skrobanie szronu z szyby samochodu,
a wieczorne pozadanie na goraca czekolade z rumem"
... i tak ma wygladac reszta zycia? brrrr...

mam ten "wolny zawod" ale to wcale nie dopust,
bo coraz czesciej wole schowac sie pod koc zamiast
odkrywac, tworzyc, zdobywac... po co? nie ma dla kogo,
corka dorosla, usamodzielnila sie,

zwykle objawy 40letniego faceta?
ktory ma wydawaloby sie wszystko? dom, samochody, prace,
uznanie zawodowe, pasje... tylko tego za co to wszystko oddalby: nie ma

i tak to trwa juz dobrych pare lat, przybija mnie do gleby
z dnia na dzien, z miesiaca na miesiac,

a najgorzej, ze "ona" pokazuje sie raz na pol roku
zeby spytac "wszystko w porzadku" i znowu dobic:
ze juz jej nie jestem potrzebny i nic juz nie czuje
i poza "w porzadku" wcale nie chce nic wiecej
zreszta chyba juz nawet nie potrafilbym,
wtedy bylo uczucie bez bolu, teraz obarczone jest tragedia

brak wyjscia, ani w ta ani w tamta strone

czy prozak tak po prostu pomoze? czy warto?
chce zyc, rozwinac skrzydla, fruwac,
tak jak fruwalem z nia tamte lata,
najpiekniejsze lata w zyciu