Koncepcja, że AIDS jest powodowany przez wirus nie jest faktem naukowym,
tylko przekonaniem, które zostało zaprezentowane przez badacza HIV, dr
Roberta Gallo z NIH (National Institute of Health) w 1984 roku.

HIV jest retrowirusem, typem wirusa skrupulatnie badanego przez 20 lat w
ramach rządowego programu walki z rakiem. Szukano wówczas powiązań między
rakiem i wirusami, a ponieważ retrowirusy nie mają mechanizmu komórko -
bójczego, a tkanka rakowa rośnie szybko, rozpatrywano taki typ wirusa jako
potencjalną przyczynę raka. Jednak zdrowi ludzie żyją w harmonii z
niezliczoną liczbą nieszkodliwych retrowirusów; niektórych zakaźnych, innych
endogennych, czyli produkowanych przez nasze własne DNA. Jeśli w ogóle, to
bardzo niewiele, retrowirusów powoduje choroby u ludzi.

K. odkryła, że 23 kwietnia 1984 Gallo* wraz z Health and Human Services
(Amerykańska Służba Zdrowia) zwołał międzynarodową konferencję prasową i na
takim forum (a nie na konferencji naukowej) ogłosił swoje odkrycie nowego
retrowirusa określonego jako "możliwa przyczyna AIDS". Choć Gallo nie
przedstawił dowodów potwierdzających jego przypuszczenia HHS natychmiast
określiło to jako "kolejny cud amerykańskiej medycyny ... triumf nauki nad
śmiertelną chorobą". Później, tego samego dnia Gallo złożył wniosek
patentowy na test na przeciwciała znany jako "AIDSTEST". Następnego dnia
"The New York Times" przemienił propozycję Gallo w pewność donosząc na
tytułowej stronie o "wirusie, który wywołuje AIDS". Przedstawienie naukowej
hipotezy mediom, bez podania istotnych danych naukowych, jak zrobił Gallo,
to złamanie podstawowej zasady procesu naukowego: najpierw publikacja w
czasopiśmie naukowym, dyskusja, krytyka, powtórzenie badań przez innych,
dopiero potem ogłoszenie tak przyjętej teorii.

Dane, które Gallo użył by skonstruować swoją hipotezę HIV/AIDS zostały
opublikowane dopiero kilka dni później. Zamiast ją popierać artykuł
ujawniał, że Gallo nie był w stanie wykryć rzeczywistego wirusa HIV u ponad
połowy pacjentów uczestniczących w jego doświadczeniu. W rzeczywistości
wykrył go jedynie u 41 % chorych na AIDS. Choć u większości wykrył
przeciwciała, same one nie wskazują na aktualną infekcję, a w rzeczywistości
stanowią potwierdzenie odporności na nią.

Należy pamiętać, że Dr Gallo jest członkiem rodziny Gallo posiadającej
największą na świecie winnicę Ernest & Julio Gallo w Kalifornii,
sprzedającej własnych wyrobów winiarskich za ok. 1,5 mld dolarów rocznie.
Jego kontakty i wpływy wynikające z pozycji finansowej rzucają dodatkowe
światło na tę sprawę.
K. twierdzi, że publikacja Gallo nie dostarczyła wiarygodnego wyjaśnienia, w
jaki sposób retrowirus mógł powodować AIDS. Gallo sugerował, że HIV niszczył
komórki odpornościowe, ale 70 lat badań medycznych wykazało, że retrowirusy
nie są zdolne do zabijania komórek, a Gallo nie dostarczył dowodu, że HIV -
w odróżnieniu od wszystkich innych retrowirusów - jest cytotoksyczny.

Specyficzne światło na całą sprawę rzuca fakt, o którym nie wspominałbym,
gdyby nie pewna istotna okoliczność: okazało się, że Gallo tak na prawdę
wcale nie był odkrywcą wirusa HIV, tylko, delikatnie mówiąc, ukradł cudze
odkrycie i, jak informuje K., ogłosił je jako własne. W roku 1983 Dr Luc
Montagnier z francuskiego Instytutu Pasteura wysłał Gallo "cząstki
retrowirusa" pobrane z węzła chłonnego męskiego homoseksualisty. Trudno w to
wprost uwierzyć, ale to prawda, gdyż fakt ten wywołał międzynarodową aferę.
Rządy USA i Francji, w drodze negocjacji musiały rozwiązać ten problem i
uznać również Montagnier'a odkrywcą tego wirusa. Okolicznością, o której
wspomniałem wyżej był fakt, że homoseksualista od którego Dr Montagnier
pobrał próbki nie był chory na AIDS!

* Należy pamiętać, że Dr Gallo jest członkiem rodziny Gallo posiadającej
największą na świecie winnicę Ernest & Julio Gallo w Kalifornii,
sprzedającej własnych wyrobów winiarskich za ok. 1,5 mld dolarów rocznie.
Jego kontakty i wpływy wynikające z pozycji finansowej rzucają dodatkowe
światło na tę sprawę.

Powszechne przekonanie jest takie, że skoro lekarze ufają otrzymywanym
wynikom testu na AIDS, to tym bardziej powinni im ufać pacjenci. Tymczasem
K. informuje, że .... większość ludzi jest zdziwiona gdy dowiaduje się, iż:
- Coś takiego jak test na AIDS w ogóle nie istnieje. Tzw. test na AIDS nie
wykrywa, lub diagnozuje AIDS i nie może wykryć wirusa HIV, uważanego za
przyczynę AIDS.
- Testy ELISA i WESTERN BLOT, używane powszechnie do diagnozowania infekcji
wirusem HIV, wykrywają jedynie interakcję między białkami i przeciwciałami
uważanymi za specyficzne dla wirusa HIV - nie wykrywają samego wirusa HIV.
- W przeciwieństwie do powszechnego przekonania VIRAL LOAD TEST nie mierzy
rzeczywistego poziomu wirusa HIV we krwi.

Wszystkie testy na przeciwciała HIV są wysoce niedokładne. Jedną z przyczyn
jest olbrzymia ilość wirusów, bakterii i innych antygenów mogących wyzwolić
w systemie immunologicznym produkcję przeciwciał również reagujących z
wirusem HIV. Jeżeli przeciwciała wyprodukowane w odpowiedzi na inne infekcje
i antygeny reagują z białkami HIV otrzymuje się pozytywny wynik testu. Wiele
z tych przeciwciał można znaleźć u zdrowych ludzi, czasem nawet 10 lat po
przebytej infekcji, wiele z nich u człowieka wolnego od wirusa HIV da
fałszywie pozytywny wynik testu na przeciwciała HIV. Lista czynników
cytowanych przez K. jako wywołujące pozytywny wynik testu na przeciwciała
HIV zawiera ok. 60 pozycji.

Zagadnienie pewności czy dokładności diagnozowania wirusa HIV jest ważne nie
tylko z psychologicznego punktu widzenia. Nie chodzi jedynie o nasze
samopoczucie. Władze sanitarne USA w oparciu o istniejące tam ustawodawstwo,
w przypadku wykrycia u nich wirusa HIV, poddają przymusowemu leczeniu (z
aborcją włącznie) ciężarne kobiety i ich nowonarodzone potomstwo. Leki
używane do tego celu, u tych ostatnich powodują nieodwracalne zmiany
upośledzające je na całe życie. Na wielu działaniach amerykańskich wzoruje
się prawie bezkrytycznie cały świat, w tym również od pewnego czasu Polska.
Skutki tego są łatwe do przewidzenia. Wcześniej czy później takie praktyki
zostaną wprowadzone i u nas. Paradoksalnie zła sytuacja finansowa chroni nas
przed tego typu praktykami ale na jak długo? Pytanie jest o tyle ważne, że
codzienna prasa, szczególnie ta dbająca o duży zbyt, nieustannie przynosi
alarmujące informacje o rozprzestrzenianiu się AIDS i wzrastającej liczbie
zgonów lub zachorowań. Jednak zastrzeżenia budzą źródła, z których te
informacje są czerpane oraz obawa o to czy doniesienia te nie są w sposób
bezpośredni lub pośredni sponsorowane przez któryś z koncernów
farmaceutycznych produkujących leki na AIDS. cdn.