Uwodzenie chama

Prawo i Sprawiedliwość zawarło wiele lat temu sojusz z polskim chamem. Nie z
przedstawicielem polskiego ludu, który ma określone aspiracje i tak samo, jak za
Kościuszki, jak w czasie powstania styczniowego, czy w międzywojennej Polsce, łaknie
modernizacji, oświaty dla swoich dzieci-po prostu zasobniejszego bytu, ale sojusz
właśnie z polskim chamem.

Cham, czyli prymityw niezdolny do rozumienia czegokolwiek i dlatego zawsze łaknący
prostych, często spiskowych wyjaśnień swojej nędzy, sfrustrowany sobą samym i tym,
jak traktują go inni (popełniający od stuleci ten sam grzech wobec chama, grzech
zaniechania i pogardy). Cham nienawidzący wszystkich elit i spragniony przynależności
do jakiejś wspólnoty, bez zaangażowania w to osobistego wysiłku, niejako z klasowego,
czy rasowego automatycznego przydziału. Ten cham stanowi właśnie o sile bolszewików
polskiej prawicy. Wszystko jedno, czy rzeczywistość wyjaśni mu Ojciec Dyrektor
Rewolucjonista razem z Robesspierem Pospieszalskim, czy zrobi to sam Jarosław
Kaczyński, cham jest gotowy na uwiedzenie. On chce bezpieczeństwa z daleka od
odpowiedzialności i wolności, od debat, również tych toczonych przez
,,rewolucjonistów". Wizja świata musi być prosta i zawsze zawierać element tłumaczący
status chama: jego nieudaczność i biedę. Polski cham nie zna historii Polski. Nie
zna, bo nigdy się jej nie nauczył, nawet jeżeli ktoś nauczyć go jej próbował.
Historia Polski nie jest zresztą dobra dla bolszewickiego planu. Za dużo w niej
nagłych zwrotów akcji, niejednoznaczności i finezji. Za dużo idei, często sprzecznych
ze sobą, właśnie wieloznacznych, nie dających się wepchnąć w ramy jednej definicji.

Cham, choć historii nie zna, czuje się jednak patriotą. Bolszewickim patriotą. I
Jarosław Kaczyński to wie. Dlatego tego chama dopieszcza, kokietuje, schlebia mu,
stawia wyżej od niedawnych towarzyszy broni i wykreowanych w opozycji do łżeelit,
służalczych wobec wodza i rewolucji, elit ,,patriotycznych". Tak samo chama
kokietowali pierwsi sekretarze PZPR, stąd skojarzenie Jarosława Kaczyńskiego z
Władysławem Gomułką; skojarzenie na jakie wpadł Stefan Niesiołowski po słynnym wiecu
w Hali Oliwy. Bo w odróżnieniu od polskiego chama, Jarosław Kaczyński historię i
mechanizmy nią rządzące zna i wie, że rewolucję można robić bez Trockiego, Bucharina
i Zinowiewa (o czym zapomnieli Dorn, Ujazdowski, Lisicki i inni, znający wszak
historię nie gorzej od Jarosława Kaczyńskiego). Nie ma ludzi niezastąpionych. Ale
rewolucja nie może się obejść bez mas. Mas gotowych na interpretacyjny monopol.

I takie masy do dyspozycji Jarosław Kaczyński ma. Te bolszewickie pisowskie zastępy,
są po bolszewicku oddane i po bolszewicku pełne nienawiści. Wystarczy się wybrać na
jeden bolszewicki zjazd. Gdziekolwiek w Polsce się on odbywa, scenariusz jest ten
sam.