Cenzura i indoktrynacja

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 1

1. Data: 2014-06-22 19:53:50

Temat: Cenzura i indoktrynacja
Od: glob <r...@g...com> szukaj wiadomości tego autora

KONSTYTUCJA

Art. 73.

Każdemu zapewnia się wolność twórczości artystycznej, badań naukowych oraz ogłaszania
ich wyników, wolność nauczania, a także wolność korzystania z dóbr kultury.

Kościół i klerykałowie głoszą bardzo naiwną propagandę. ich "prawdy" są bardzo wątłe
i walą się pod ciężarem każdego argumentu. Aby więc sprawić pozory siły religii, aby
ktoś czytając czyjeś argumenty nie zwątpił i by Kościół nie przestał być dla tego
kogoś autorytetem, potrzebna jest cenzura.

Cenzura ideologiczna cechuje zawsze tych, co mają coś do ukrycia, tych co boją się
prawdy. Prawda sama się obroni - zawsze istnieje możliwość dyskusji, udowodnienia
czegoś itd. Tylko kłamstwo wymaga specjalnej pomocy - propagandy i cenzury.

"Kościół jako jedyne miejsce wychowujące ludzi dobrych, pełnych miłości".
Jak dobrzy są naprawdę ?
Podobnie przekonani byli zapewne ludzie pracujący w katolickich obozach zagłady
takich jak Jasenovac, Ciglana, Krapje albo idący zabijać w imię Boga podczas krucjat.
To jest właśnie indoktrynacja - zło widziane jest jako dobro i broni się nawet tego
zła, przed wszystkim z zewnątrz co nie pozwala mu się rozwijać.

Katoliku - dziwisz się, że tak ludzie mogą widzieć katolików? Sporo ludzi słyszy, że
według was bez kościoła się ("bo tak Kościół nam każe myśleć") jest komunistą,
człowiekiem bez zasad, bez żadnych granic postępowania, niezdolnym do miłości i
wierności, widzącym tylko to co materialne - i żadna z tych cech nie ma z nimi nic
wspólnego, to co mają o was myśleć?

Jeżeli ktoś tak jak Ty broni największego zła wmawiając, że to największe dobro,
nazywa to miłością bliźniego - bo tak powiedzieli stojący na czele tego zła - to co
ludzie mają o kimś takim myśleć?

Jeżeli ktoś zamiast odpowiedzieć na czyjeś pytania, zarzuty, polemizować stosuje
cenzurę i zasłania się obrazą uczuć religijnych - to co ja mam o kimś takim myśleć?

Trudno bowiem nazwać zbrodnię (krwawa historia Kościoła), kradzież (socjalistyczny
system finansowania Kościoła) czy choćby zwykłe chamstwo (bo w imię Boga i obrony
religii można) dobrem.
Religia może co najwyżej utrzymywać pewien porządek wewnątrz samej wspólnoty. Nie
można tego jednak nazwać dobrem - to interes samej wspólnoty. Na to co jest na
zewnątrz taka religia działa w negatywny sposób. Przykładem może być choćby
podżeganie do nienawiści społecznej wobec pewnych grup społecznych takich jak ateiści
lub ludzi poza kościołem.

Zdanie mówiące, że religia nigdy nie namawiała do zła to albo kłamstwo, to przejaw
skrajnej indoktrynacji.

Podżeganie do nienawiści jest złem.
Szerzenie oszczerstw i kłamstw jest złem.
Dążenie do odebrania ludziom wolności wyznania i światopoglądu, dążenie od wyrzucenia
ze społeczeństwa jakiejś grupy - jest złem.
Okradanie obywateli - jest złem.

Popatrzmy na historię Kościoła.
Czy obozy zagłady takie jak Jasenovac, Ciglana, Krapje były dobrem?
Czy getta były dobrem (bulla Cum nimis absurdum papieża Pawła 4.)?
Czy tortury i wyciskanie z ludzi zeznań poprzez znęcanie się nad nimi było dobrem
(praktyki inkwizycyjne)?
Czy karanie śmiercią za poglądy było dobrem (np. Kazimierz Łyszczyński)?

Katoliku - Twoje zdanie mówiące, iż nie pojmujesz skąd ten sprzeciw wobec religii
jest równie naiwne, co zdziwienie gwałciciela - skąd ten sprzeciw gwałconej przez
niego kobiety.