"Pozazdrościłem tym wieśniakom, wolnym od moich stresów. Zdałem sobie
sprawę z tego, jak bardzo godni są zazdrości ludzie, co zwykłym waleniem w
dziób prostują kręte ścieżki życia, nie dzieląc żadnego włosa na czworo, nie
dręcząc się wątpliwościami i pytaniami, których ciężar zmógł pokolenia
filozofów, nie frustrując swych jaźni bólem serc, nie wiedząc, co to wstyd,
którego źródłem jest bezradność - nie znając żadnych burz mózgu. Zwykłe
walenie w mordę jako antidotum na wszelkie rozterki, jako ścieżka przez byt,
jako patent na beztroski żywot (plus trochę alkoholu, zakąska i goła
kobieta) - człowiek musi się czuć bardzo wolny w takiej skórze".

written by Łysiak