Pewnego razu gdy stado owiec pasło się na pastwisku, miało zdarzenie pewne
wydarzenie.
Dziś już nikt nie pamięta od czego się zaczeło, czy to był czyiś żart, czy przypadek,
ale wsród stada pojawiło się kilka ogolonych do skóry owiec. Inne owce na ten widok
zbaraniały.
No bo owcy łysej nigdy nie widziały, za to łyse owce widząc takie zatworzenie i
zainteresowanie, natychmiast przeszły do wprost szatańskiego planu.
Wyszła na środek owca najbardziej ogolona i oznajmia; iż łysość to jedyna prawda i
jedyna przyzwoitość, na co inne machały z aprobatom łysymi głowami.
I tak to trwało kilka godzin, część owiec uznała że grzeszą i muszą poddać się
depilacji, zaczeły wyrywać sobie zębami futerko, by pozbyć się wełnianego pełnego
grzechu naturalnego ubranka i tak po kilku minutach już kilka owiec gryzło sobie
futerko nawzajem zębami, w szaleństwie bycia łysą owcą.
Powygryzały sobie kuperki, pół głowy tu, pół tam, trochę na brzuchy, na plecach, na
łapach i miało się wrażenie że to już centkowane owce, bo owce powygryzały sobie
place.
Nawet co odważniejsza podchodziła do psa by ten zębami zerwa z nich futerko, pies
jednak stary i leniwy odganiał owce z coraz większym przerażeniem, że czegoś się
nażarły i im nieźle odbija, nawet szczeknął kika razy, by zatrzymać szalone owce, ale
owce już nie słuchały.
Po pewnym czasie uciekł do lasu bo odniósł wrażenie że dziki las jest
bezpieczniejszy, gdyż owce już wbijały się na rożen gospodarza i piekły się na tym
rożnie zmuszając inne do upieczenia sobie futerka, wyrywały już z mięsem futerko i
krew już się lała, wycia cierpienia wznosiły się do nieba.
Gdy waściciel stada przybył słysząc stęki i jęki zobaczy pobojowisko krawych owiec
wyrywających sobie już futro do kości, najpierw pomyślał że to jakieś dziwne dzikie
zwierze uczyniło, ale gdy podszedł bliżej wszystko zrozumiał.
Owce zapadły jak i wcześniej sąsiada na ostre wirusowe zapalenie mózgu i się
zagryzły właściwie.