Do tej pory tego nie bardzo rozumiem, co ich tak bulwersowało, za to rozumiem co mnie
jedynego tak bawiło.
Pojechaliśmy trochę czasu temu nad stawy, lato było, zabraliśmy się z sąsiadami
dobrymi i jeszcze jedna taka Małgosia, sąsiadka sąsiadów. Jeden staw był do kostek,
bo to była nieużywana już żwirownia, czyli piasek miekki i woda góra do kolan w
najgębszym miejscu. Drugi był gdzie się pływało, głęboki na 5 metrów i trzeci
tajemniczy, bo podobno głęboki i ryzykowny, nikt się nie kąpał, tylko rybki łowili
maleńkie. I tak z Małgosią sobie urzędowaliśmy w tym po kostki, góra do kolan w
najgłębszym miejscu. I tak ja się krece po tej wodzie, a ona taka trochę wystraszona,
bez asysty nie wejdzie do wody. Tak więc zachęcam i zachęcam.....wlazła i też się
kręci po wodzie i nagle zaczyna się drzeć....POMOCY, ROBERT RATUNKU...Ja się oglądam,
a ta stoi w wodzie po kolana i drze się że tonie. Na ten widok osoby " tonącej " w
wodzie tak jak w wannie, jakby to był jakiś okrutny ocean, taki śmiech mnie zdjął, że
wręcz no nie mogłem się przestać śmiać, a rżałem na całą okolice, no bo kretynka "
tonie" w wodzie po kolana i wyje o ratunek. Zbiegli się wszyscy, bo ona "tonie", a ja
się zwijam ze śmiechu na czworaka, bo już ustać z tej radochy nie mogłem. A ją
omdlewającą odratowali, " topielca " wyciągneli i bura na mnie, że strasznie się
zachowałem, zupełnie skandalicznie, niepojęcie okropnie i tak z godzinę mnie
strofowali, a ja co sobie przypomną jak " "toneła" to w ryk śmiechu. Aż dali spokój
obrażeni, bo im bardziej oni z troską o Małgosię to ja w ryk. Czego nie zrozumiałem?