"Wszystkie dotychczasowe duże programy badawcze wykazały, że ograniczenie w
diecie tłuszczów zwierzęcych, mięsa wieprzowego, a zwiększenie podaży jarzyn
i owoców oraz zmniejszenie kaloryczności diety - zmniejsza stężenie
cholesterolu we krwi, ogranicza zapadalność na chorobę niedokrwienną, zawał
serca, udar mózgu oraz przedłuża życie współczesnego człowieka. Komitet
Terapii uznaje dietę optymalną Jana Kwaśniewskiego za wybitnie szkodliwą dla
zdrowia..."
Pod tym oświadczeniem złożyło podpisy 30 powszechnie znanych i cenionych
profesorów medycyny.
Według wielu autorów, wybitnych uczonych, dieta optymalna jest
miażdżycorodna. Przy dłuższym jej stosowaniu przyspiesza procesy
miażdżycowe. Dla oceny tych procesów stosuje się różne markery biochemiczne,
m.in.: oznaczanie w surowicy krwi poziomu cholesterolu całkowitego i jego
frakcji, stosunek poziomu cholesterolu całkowitego do frakcji HDL,
zawartości trójglicerydów, poziomu fibrynogenu, homocysteiny i lipoproteiny
alfa. Oceny wartości diety optymalnej można dokonać po dłuższym okresie jej
stosowania, przez dużą grupę badanych, w różnych ośrodkach naukowych.
Badanie takie prowadził w Stanach Zjednoczonych dr Richard Fleming.
Opublikował jego wyniki w artykule "The Effect of High-Moderate and Low Fat
Diets on Weight Loss and Cardiovascular Disease Factors" (Prev. Cardiol.
2002, nr 5). Zasługują one na uwagę.

Badanych podzielił na dwie grupy: otrzymujących dietę niskokaloryczną
wynoszącą 1400-1500 kcal dziennie; zaliczeni do tej grupy otrzymywali
posiłki z prawidłową proporcją składników pokarmowych. W grupie drugiej
badani otrzymywali dietę bogatotłuszczowo-białkową, a niskowęglowodanową, a
więc odpowiadającą diecie optymalnej. Co 4 miesiące u badanych
przeprowadzano badania markerów miażdżycowych.

Po 12 miesiącach stosowania obu tych diet okazało się, że osoby
pozostające na normalnej diecie niskokalorycznej utraciły przeciętnie 12%
wagi. Wszystkie markery miażdżycowe uległy u nich wyraźnej poprawie. Poziom
całkowitego cholesterolu spadł o 30%, frakcji tzw. złego cholesterolu
obniżył się o 39%, frakcji dobrej HDL wzrósł o 4%. O 35% obniżył się
wskaźnik całkowitego cholesterolu do frakcji dobrego (im niższy, tym
lepszy). O 37% spadł poziom trójglicerydów, homocysteiny o 15%, lipoprotein
o 11%, a fibrynogenu o 6%.

Natomiast u osób na diecie optymalnej poza spadkiem wagi o 14% -
wszystkie wskaźniki procesu miażdżycowego uległy pogorszeniu. Całkowity
cholesterol wzrósł o 4%, zła frakcja cholesterolu LDL o 6%, dobra frakcja
HDL obniżyła się o 6%, współczynnik całkowitego cholesterolu do frakcji
dobrego wzrósł o 10%. Zwiększył się poziom trójglicerydów o 5,5%,
homocysteiny o 12,4%, lipoprotein alfa o 31%, a fibrynogenu o 12%. Wszystkie
te niekorzystne zmiany były oczywiście niedostrzegane przez chorych.

Jak wynika z tej pracy, dieta optymalna dała korzystne wyniki u osób z
nadwagą, wyraźnie ją zmniejszając. Ale okazała się również niekorzystna -
przyspieszając proces miażdżycowy. Tego niekorzystnego efektu diety nie
dostrzegali jednak ani chorzy, ani lekarze prowadzący leczenie. Być może,
dołączenie do tej diety leków zmniejszających poziom cholesterolu i
lipoprotein we krwi oraz stabilizujących blaszki miażdżycowe w naczyniach
(statyn), mogłoby zmniejszać jej efekty miażdżycorodne. Ale są to tylko
domniemania i wymagałoby to potwierdzenia w specjalnych, długoterminowych
obserwacjach na większej grupie chorych.




http://kiosk.onet.pl/1,2,8,8498957,25407728,1305362,
0,forum.html,


begin 666 0.gif
J1TE&.#EA`0`!`( ``#T]/0```"'Y! $`````+ `````!``$```(!1 `[
`
end