"Mój przyjaciel otworzył szufladkę w komodzie swojej żony i wyjął z niej mały
pakiecik owinięty w bibułkę. To - powiedział - nie jest zwykle zawiniątko - to
jest Jej bielizna osobista. Wyrzucił opakowanie ukrywające zawartość i
przyjrzał się jedwabnej, wykończonej koronka bieliźnie.Kupiłem to Jej, kiedy
pierwszy raz pojechaliśmy do Paryża 9-10 lat temu, nigdy jej nie założyła,
czekała z tym na jakąś specjalna okazje! Wiec dobrze - pomyślał, dzisiaj
zdarzyła sie ta odpowiednia okazja. Zbliżył się do łóżka i ułożył bieliznę przy
jej głowie, obok innych rzeczy. Niedługo zacznie ubierać ja do trumny. Po
krótkiej chorobie wczoraj zmarła. Potem patrząc się w moja stronę powiedział:
każdy dzień, który przezywasz jest ta specjalna okazja. Nasze okazje już
minęły. Nie warto było zostawiać wszystkiego na potem. Te słowa zapadły mi w
pamięć, mam ciągle na myśli - one zmieniły moje życie. Teraz więcej czytam a
mniej sprzątam. Siadam na tarasie i rozkoszuje się uroda okolicy bez poczucia
winy, ze nie wypieliłem ogródka. Spędzam więcej czasu z moimi bliskimi i
przyjaciółmi a mniej pracując. Zrozumialem, ze życie to ciągłość doświadczeń,
które trzeba przeżywać w radości, a nie próbować je przetrwać lub ścierpieć.
Już niczego nie odkładam na potem, pije codziennie z moich antycznych,
kryształowych kieliszków. Zakładam nowe ubranie na zakupy w supersamie, jeżeli
tylko zdecyduje, ze mam na to ochotce. Nie zachowuje moich najlepszych perfum
na specjalne imprezy, tylko używam ich codziennie, kiedy pragnę poczuć je na
sobie. Zdania zaczynające się od "pewnego dnia", "kiedyś" znikają z mojego
słownika. Jeżeli cos jest warte zobaczenia, usłyszenia lub przeżycia, chce to
zobaczyć, usłyszeć i przeżyć teraz. Nie wiem, co zrobiłaby żona mojego
przyjaciela, gdyby wiedziała, ze nie będzie jej tu dzisiaj miedzy nami i
przyjmujemy to z taka nieświadoma lekkością, mam nadzieje, ze poszłaby zjeść do
restauracji chińskiej - jej ulubionej. To te malutkie niezrobione rzeczy
najbardziej by mnie bolały gdybym wiedział, ze moje godziny są już policzone.
Byłbym niepocieszony, ze przestałem widywać się z moimi dobrymi przyjaciółmi
odkładając to na "najbliższy czas", ze nie napisałem listów, które miałem
zamiar posłać już jutro. Byłbym niepocieszony i smutny, ze nie mówiłem
wystarczająco często moim braciom i dzieciom jak bardzo je kocham. Od już i
teraz nie staram się opóźnić, przeczekać ani wstrzymać niczego, co mogłoby
wprowadzić mnie w dobry humor, dać powód do radości i śmiechu, i każdego dnia
powtarzam sobie, ze dzień dzisiejszy jest wyjątkowy. Każdy dzień, każda
godzina, każda minuta - nią jest !"

Ten tekst daje dużo do myślenia...Dlatego nie warto ukrywać uczuć...Trzeba być
sczerym i mówić z głębi serca, to, co się czuje...żeby któregoś dnia nie
obudzić się ze świadomością, że ta nasza jedyna, połóweczka...Nie wie, co
czujemy do niej...że nie powiedzieliśmy jej jak bardzo nam zależy jak
kochamy...Dlatego szkoda czasu na jakieś bezsensowne kłótnie, po co one...Są
ważniejsze sprawy...Trzeba unikać tych nieporozumień jak ognia (albo
przynajmniej się nauczyć lub znaleźć taką drogę)...I nie doprowadzać do nich
lub tez przynjamniej się starać (z każdej sytuacji jest wyjście mam na myśli
pójscie na kompromis itp.)...Wina nigdy nie stoi po jednej stronie... NIKT NIE
JEST IDEALNY..!


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl