KONTRAPUNKT

"Życie, jak jesień... Coś w nim z blasków lata,
Z uśmiechów słońca przez mgły i szarugi,
Z złotawych blasków wśród szarego świata,
Z kwiatów, co nigdy nie kwitną raz drugi...
- Marian Gawalewicz



Przed kilku dniami, pierwszy raz w życiu wzięłam się do pracy
w ogrodzie. Pielę, sadzę, sieję i mam z tego najbardziej
niespodziewaną przyjemność. Do tej pory bałam się roślinności czy
to doniczkowej, czy ogrodowej. Nadgorliwa byłam, podlewałam, by,
bron Boże, nie miało za sucho i wszystko za co się nie wzięłam
zdychało.

We wszystkim doszukuję się związków psychologicznych i tu
widzę takowy. Przed kilkoma tygodniami zmarła matka mojej
przyjaciółki. Ruszyła mnie ta śmierć do żywego, nie mogłam sobie z
sobą poradzić. Oczywiście, że nie mogłam pozbyć się obaw o zdrowie
maje własnej Mamy, mieszkającej w Polsce, która ma osiemdziesiąt
trzy lata. Tak wiec z mojej strony panika, czarne scenariusze,
koszmary.

I tak było do niedawna. A tu przestało lać, wzeszło słonce na
tak czystym niebie, że można było się opalać. Ogród był
zaniedbany, praca, jaka trzeba było włożyć przeogromna, ale dziwne
nawet to mnie nie zrażało. Poczułam tak gwałtowną, spontaniczną i
zdecydowaną potrzebę babrania się w ziemi, że trudno to
wytłumaczyć.

Jeszcze niedawno, gdybym usłyszała: "Niektórzy ludzie lubią
zrobić sobie z życia mały ogródek i przechadzać się po jego
ścieżce", powiedziałabym - infantylizm. A dzisiaj widzę to właśnie
w ten sposób. I przyszło to jakoś naturalnie, a jestem tez
przekonana, ze stało to się w związku z moim ostatnim
niespodziewanym ogrodniczym zapałem.

To znaczy ja tłumaczę to sobie tak: śmierć mnie
zbulwersowała, zszokowała, zaczęłam psychicznie dołować. Psychika
się broni. Szuka sposobów na wskazanie rzeczy pozytywnych,
związanych z życiem. Drzewa obsypują się kwieciem, kwiaty
rozwijają swoje pąki, każda najmniejsza roślinka pnie się ku
słońcu. Jakie przeciwieństwo z obumieraniem.

To trochę tak jak w kontrapunkcie. Samodzielne,
kontrowersyjne głosy, a dają pełnię muzyczną. Jednoczesne
zestawienie kilku linii według określonych niezmiennych,
nieodwracalnych zasad. Kontrast i harmonia. Życie i śmierć. Jedni
odchodzą, by inni mogli nadejść. Epidemie i uzdrowienia, głód i
zbytek, kataklizmy i postęp, troski i radości. Życiowa fuga.
Piękna, groźna, nieubłagana natura.

I takie to myśli przychodzą mi do głowy, gdy pracuję w
przydomowym ogródku. Czy to ma jakiś sens? Nie wiem.






Magdalena Nawrocka
www.geocities.com/magdanawrocka







--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia