W pelazgijskim micie o stworzeniu świata Eurymone wyłania się z
Chaosu, tańcząc rozdziela niebo od morza, schwytała Wiatr Północny i
rozcierając go w dłoniach stworzyła węża Ofiona, który następnie ja
zapłodnił, potem złożyła jajo wszechświata, które ogrzewał Ofion. Z
jaja wyłoniło się wszystko, co istnieje. Eurymone wraz z Orionem
zamieszkali na Olimpie, jednak doszło do kłótni o to, kto faktycznie
jest stwórcą świata. "Rozgniewana Eurymone rozbiła piętą głowę
kochankowi, wybiła mu ząb i zesłała do mrocznych jaskiń pod ziemią".
Zauważalne są tu po pierwsze stosunki kazirodcze -- Ofion został
stworzony przez Eurymone, czyli był jej synem, a jednak odbył stosunek
seksualny z nią, następnie został zesłany w otchłań,......

Przykład kazirodztwa przedstawiłam we wstępie w micie pelazgijskim,
jednak we wszystkich pozostałych mitach kosmologicznych elementy te są
również obecne. Przytoczę za Robertem Graves'em fragment olimpijskiego
mitu o stworzeniu."Na samym początku Matka Ziemia wyłoniła się z
Chaosu i we śnie urodziła syna swego Uranosa, który spoglądając na nią
czule ze szczytów gór polewał żyznym deszczem doliny, ona zaś rodziła
trawy, kwiaty i drzewa oraz zwierzęta i ptaki. Od samego deszczu
popłynęły rzeki, on też wypełnił wklęsłe miejsca wodą i tak powstały
jeziora i morza".We fragmencie tym mamy również do czynienia z
pierwsza parą na Ziemi -- matką i synem, którzy łączą się ze sobą i
uczestniczą w akcie kreacji. Dopuszczają się zbrodni kazirodztwa,
jednakże to pierwotne kazirodztwo nie traktowane jest jako zbrodnia,
zdarzenie to miało miejsce w praczasie, czyli odwołując się do Freuda
mogę stwierdzić, że prawo jeszcze nie istniało. Jako, że zdarzenie to
zaistniało w świętym czasie, powtarza się w przyszłych pokoleniach.
Syn Gai i Uranosa, Kronos, poślubia tym razem swą siostrę Reę....,

Mit o Edypie

Jednak wg Ericha Fromma "Mit ten można pojmować nie jako symbol
kazirodczej miłości między matką a synem, lecz jako bunt syna przeciw
władzy ojca w rodzinie patriarchalnej; małżeństwo Edypa i Jokasty jest
jedynie drugorzędnym elementem, stanowi tylko jeden z symboli
zwycięstwa syna, który zajmuje pozycje ojca, a wraz z nią przechwytuje
wszystkie jego przywileje". Freud interpretował antagonizm między
Edypem a Lajosem jako nieświadomą rywalizację wywołaną kazirodczymi
dążeniami, natomiast u Fromma, który opiera się na teorii Bachofena,
walka z władzą ojca jest odbiciem walki między patriarchalnym a
matriarchalnym systemem społeczeństwa. Edyp jest przedstawicielem
zasady matriarchalnej, jego postać, jak mawia Fromm, wiązała się z
kultem bogiń ziemi. Mit Edypa przedstawiony zostaje przez Fromma jako
przekaz historyczny traktujący o czasach zmiany ustroju z
patriarchalnego na matriarchalny. Symboliczna interpretacja tego mitu
przez Freuda wyparta zostaje przez rozumowanie historyczne. Na
Jokaście spoczywa odpowiedzialność za to, co się stało, przez
niewypełnienie matczynych obowiązków. Porzucenie własnego dziecka jest
niewybaczalne z punktu widzenia społeczeństwa matriarchalnego, przez
jej zbrodnię dochodzi to szeregu tragicznych wydarzeń, które powodują
upadek całej jej rodziny. W micie tym można więc znaleźć przyczynę
upadku matriarchatu.