Ale jest jeszcze u źródeł egzystencjalizmu inna konieczność , nie mniej nagląca;nie
tylko pragniemy zerwać z abstrakcją i posiąść konkret ; nie tylko porzucamy rzeczy
martwe i chcemy dobrać się do życia ;ale też zrywamy z obiektywizmem,wracamy do
subiektywizmu.
Ilekroć zdarzyło mi się poruszyć w rozmowie ten punkt ,nieodmiennie zrywał się ktoś
ze słuchaczy i protestował ;
-Ależ subiektywizm dawno już przezwyciężony.To nienaukowe! Nauka wyrobiła w nas
zdolność do obiektywnego myślenia.
Odpowiadam na to,że...tak by się zdawało! Ale to tylko pozór. W rzeczywistości, im
subtelniejszą staje sie wiedza ,tym gorzej jest z owym naukowym obiektywizmem
.Okazuje się na przykład,iż pewnych zjawisk w skali nieskończenie małej ,jak np;
wnętrze atomu ,nie możemy nigdy obserwować nie deformując ich,albowiem światło
,potrzebne aby uczynić je widzialnymi,nie pozostaje bez wpływu na ich przebieg.W tym
wypadku więc obserwator przez sam fakt obserwowania deformuje to co obserwuje
.Wiadomo też iż w najnowszej fizyce logika, ta sławna naukowa logika ,ma zastosowanie
tylko do zjawisk większego wymiaru ,natomiast zdaje się zawodzić w stosunku do
mikrokosmosu.A cóż powiecie o tym ,że według mnożących się obecnie opini teoria
naukowa jest tylko jednym z możliwych sposobów interpretacji świata-może ich być
wiele ,a wybór zależy od naszego widzimisię.
Tak więc nauka nie jest już dzisiaj ową dawną, czcigodną w swym obiektywiźmie
boginią-stała się demonem coraz śmielszym i wymykającym się wszelkiemu prawu .
W to graj egzystencjalizmowi ! Ma on także inne argumenty w pogotowiu .Jeślibyśmy
spytali któregoś z tych mędrców ;dlaczego myślenie filozoficzne o świecie nie może
być w pełni obiektywne,odpowie;-Dlatego że słowo'' świat ''oznacza całość rzeczy
istniejących .Wobec czego człowiek ,który myśli o świecie sam stanowi jego cząstkę
.Wobec czego nie możemy myśleć o świecie jako o obiekcie będącym poza nim-świat i
jego obejmuje .
Egzystencjalizm tędy twierdzi ,że tkwiąc w świecie,w życiu, nie możemy myśleć o nich
bezinteresownie.Jesteśmy w tym jesteśmy zaangażowani . Nie możemy wyrokować o tym jak
gdyby to działo się poza nami.
Zapytano kiedyś pewnego pisarza dlaczego nazwał myśl ''sprawą osobistą'' człowieka.
Odpowiedział; -Dlatego że myśl stwarza tego co myśli.
Co to znaczy? To znaczy po prostu, że ja z myślą o Bogu jestem inny, a z myślą o
kobiecie inny.
Dotychczas skłonni byliśmy widzieć w myśleniu ludzkim instrument działający przede
wszystkim na zewnątrz ,zdolny opanować świat rzeczy w którym się poruszamy .Ale dla
egzystencjalisty myślenie to także akt za pomocą którego człowiek siebie
stwarza...Czyż na przykład,gdy rozważam istnienie Boga wynik mych rozumowań nie
określi mnie w takiej lub innej postaci ? To rozumowanie uczyni mnie ''wierzącym''
albo ''niewierzącym'',cały mój los jest tutaj w grze .
Dlatego według egzystencjalistów,najbardziej abstrakcyjne i rzekomo obiektywne wywody
logiczne poprzedza akt swobodnego wyboru ; my naprzód wybieramy świat taki ,jakim
mieć go chcemy, a dopiero potem szukamy argumantów aby nasz wybór uzasadnić.
Zauważmy teraz, że to wszystko jest jak gdyby umyślnie na przekór nauce ,tej nauce
''obiektywnej '' z jaką zapoznała nas szkoła .Ależ tak ,w rzeczy samej ! Bo
egzystencjalizm to jest reakcja ,bunt przeciw teoriom, schematom, abstrakcjom, bunt w
imię wewnętrznej prawdy i w imię życia, w imię ludzkości .A teraz pytanie ;czy w
Polsce ten bunt przeciw nauce może się zaznaczyć z taką samą siłą co w Europie
Zachodniej ?









--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/