Myślę, że warto poznawać opinię lekarza optymalnego na temat różnych chorób.
Będę więc co jakiś czas je przedstawiać. Artykuły pochodzą z pisma
"Optymalni" (maj 2002) od lekarzy z Arkadii w Jastrzębiej Górze.
Cytuję:

Objawy nadczynności tarczycy, mimo różnej etiologii, spowodowane są
zawsze podwyższonym poziomem hormonów T3 i T4 we krwi. Zespoły objawów mogą
być mniej lub bardziej nasilone, ale zwykle dają się stosunkowo łatwo
rozpoznać, a o ostatecznej diagnozie decydują wyniki badań laboratoryjnych,
co determinuje dalsze leczenie.
Obecne metody leczenia są coraz lepsze i zazwyczaj farmakoterapia lub
leczenie operacyjne umożliwia prawidłowe funkcjonowanie chorych, a ciężkie
powikłania zdarzają się coraz rzadziej. Niemniej stwierdzenie choroby wiąże
się
z wieloletnią, często dożywotnią koniecznością przyjmowania leków.
Jedynie postępowanie radykalne - usunięcie części gruczołu - może dać
trwałe efekty. Przyczyny nadczynności tarczycy, jak i wielu innych chorób,
nie są oficjalnie znane i dlatego stosuje się leczenie objawowe.
Wydzielanie gruczołu tarczowego, jak i innych, jest powiązane ze zmianami
środowiska zewnętrznego i ma za zadanie dostosowywać funkcję organizmu do
panujących warunków. Wyrzut hormonów wzrasta przy dużej podaży pokarmów,
przy obniżeniu temperatury oraz w stanach emocjonalnych.
T3 i T4 podnoszą temperaturę ciała, ale dzieje się to kosztem magazynowania
energii w ATP oraz pobudzają lipazę, co powoduje obniżenie stężenia
cholesterolu we krwi. Zaburzenia kontroli sekrecji (wydzielania) hormonów
mogą dotyczyć oczywiście samej tarczycy, ale również gruczołów nadrzędnych,
tzn. przysadki mózgowej i podwzgórza.
Istnieje wiele dowodów na związek funkcji tarczycy ze sposobem
odżywiania, jednak do tej pory nie wpływa to na poglądy badaczy. Wystarczy
wspomnieć, że wpływają na przemianę węglowodanów, początkowo wzmagając
działanie insuliny.
Długotrwale utrzymujące się napięcie emocjonalne wpływać będzie bez
wątpienia na zwiększenie wyrzutów hormonów tarczycy, ale musi zmieniać
również sposób odżywiania człowieka, a ten z kolei oddziałuje na czynność
gruczołu. Prowadzi to do wytwarzania "błędnego koła". które toczy się,
nasilając zmiany środowiska wewnętrznego.
Pogarszające się odżywianie prowadzi do narastania przewagi układu
sympatycznego w obrębie centralnego układu nerwowego oraz może objąć gruczoł
tarczowy. W podobny sposób dochodzi do powstawania nerwicy,
a objawy obu chorób mogą być bardzo podobne.
Rozpoczynając żywienie optymalne człowiek od razu eliminuje czynnik
patologicznego zaopatrzenia w energię i substancje odżywcze oraz zwiększa
się synteza związków fosforowych (m.in. ATP), co zwykle daje się od razu
odczuć przyrostem siły mięśniowej. Przerwany również zostaje obrót owego
koła prowadzącego do narastania objawów. Po pewnym czasie żywienia dochodzi
zazwyczaj do wyrównania zaburzeń w obrębie układu autonomicznego (PS, S)
i objawy choroby zaczynają się cofać.
W chorobie Gravesa-Basedowa, gdzie mamy do czynienia z reakcją
autoimmunologiczną układu odpornościowego przeciwko hormonom tarczycy,
dochodzi do ich przebudowywania na skutek zaopatrzenia w niezbędne
aminokwasy. Regeneracja błon komórkowych prowadzić musi do osłabienia
reakcji przeciwciał, a później całkowitego jej zahamowania.
Korzystne efekty w nadczynności tarczycy daje stosowanie prądów
selektywnych PS, choć wcześniej powinno się ustalić , czy zaburzenie dotyczy
samego gruczołu, struktur nadrzędnych, czy może jest to neurastenia. W
każdej
z jednostek stosuje się ten sam rodzaj zabiegu, jednak różne może być
przyłożenie elektrod. Pomocne w diagnostyce jest wysłuchanie szmeru
naczyniowego nad gruczołem tarczowym, ponieważ przy nadczynności zwiększa
się prawie dwukrotnie przepływ krwi przez niego. W takim przypadku można
umieścić elektrody na samej tarczycy. Jeżeli zaburzenie dotyczy podwzgórza
lub przysadki, efekty daje objęcie zabiegiem centralnego układu nerwowego. W
niektórych przypadkach efekty mogą być natychmiastowe już po kilku dniach.
Generalnie, jasną zasadę można podać, że im wyżej w hierarchii gruczołowej
następuje zaburzenie tego typu, trudniejsze jest doprowadzenie do jego
wyrównania.
lek. med. Przemysław Pala
Koniec cytatu.

Krystyna