...tak nienawidzę jej...to okrutne uczucie mnie męczy już od dzieciństwa, a
im bardziej się starzeję tym bardziej jej nienawidzę. Teraz jestem okropnie
zła....byłam na dworze z pieskiem, ale mi nie przeszło. Chętnie bym
wytargała ją za szmaty. Ona potrafi rozzłościć mnie zwykła głupotą. Ona nie
mówi do mnie tylko KRZYCZY po mnie. Mam tego dość!!! Jest mi już niedobrze
od jej ciągłych pretensji, czasem nieuzasadnionych, a jak uzasadnionych to
juz z wielką jej przesadą. Zamiast tylko powiedzieć to ona z wrzaskiem: ty
nieodpowiedzialna, nie myśląca istoto ty nic nie potrafisz, jak wracasz do
domu ostatnia to zamykaj drzwi...jestes kretynka, głupia idiotko!!! Miałam
ochotę ją uderzyć... Faktem jest, ze nie zamknęłam drzwi i zadarzyło mi się
to drugi raz, ale nie zrobiłam tego specjalnie (o czym jej powiedziałam,
potem juz krzyczałam). Niezamknęłam drzwi bo się źle zamykają i czasem
niewiadomo że są zamkniete nawet jak się przekręci zamek. To tylko jedne
drzwi a drugie były zamknete i nic się nie stało....a ona musiała zrobić
tyle krzyku. Dziś były tylko drzwi.... wcześniej wiele drobnych spraw.
Dopatruje
się tylko to co się źle zrobi....wtedy wyjeżdza z "arią". Sama nie wie czego
się ma czepiać. To, że jestem głupia (juz tak o sobie nie myślę) to ona mi
wbijała skutecznie do głowy od dziecka. Za tą jej nienawiść do mnie,
niepotrafię jej złożyć życzeń na urodziny, a na dzień matki chętnie bym
uciekła
gdzieś, zeby jej tylko nie widzieć..... życzenia są zimne jak całe podejście
jej przez całe życie do mnie. Przez całą moją eduakcję podcinała mi
skrzydła. "to co że się uczysz, jak i tak jestes głupia i
nieodpowiedzialna" - jej słowa. Jaka ja byłam naiwna, kiedy patrzałam na jej
łzy czułam się źle (często płakała, miała i może ma nadal depresję, juz mnie
to nie obchodzi), było mi źle dlatego jej chciałam pomóc, delikatnie
wytłumaczyć, żeby poszła do psychologa. Całe zycie okazywała do mnie
pogardę, nienawiśc. Juz opisywałam mój problem, ale potrzebuje rozwiązania,
którego ciągle szukam. Skończyłam jedna szkołe i druga i trzecia....robiłam
to dla siebie, ale nie wiedziałam, ze jak skończę to spotkam się z jeszcze
wiekszą pogardą. Dziś mi powiedziała, gdy siedzieli razem siostra jej
chłopak i ona: "Twoje towarzystwo nam nieodpowieda WYJDŹ STĄD !!! Co ty
sobie myślisz, ze jak masz magistra to wszystko możesz?!" Powiedziałam:
Widzę zazdrosć w Waszych oczach... siostra (ukończyła pare dni temu
zawodówkę): "musiałabym byc taka głupia jak Ty, żebym poszła na studia" Do
siostry przychodzi facet, który ledwo wejdzie w drzwi to mówi: co tu za
burdel w tym domu? A to tylko poduszka leżała na ziemi, bo piesek sią nią
bawił. Pomiata moją siostrą gardzi nią, ale ona tego nie widzi. Przychodzi
do niej, pierdzi w pokoju, beka poprostu zachowuje się jak typowy cham.
Naprawde nie moge juz nieść ich zachowania. Jak nie jeden stanie w obronie
drugiego to trzeci. Gdzie ta miłość??? Chciałam wszystko załagodzic poprostu
się nieodzywając, milcząc... ale złosć jest we mnie taka wielka, ze mam
ochote na nich krzyczeć....poprostu zemscić się....dopieprzyć i powiedzieć,
ze ich nienawidzę. Wiem możecie mną pogardzić za to co piszę, ale nie mam
juz siły inaczej postępować. Pracowałam nad sobą i nadal to robie, ale
leczenia to oni potrzebują. Pogodziłam sie z tym, że życzliwości niezastanę
w tym domu, ze będe zawsze ta najgorsza, szczegolnie, ze oznajmiłam, że chcę
dalej isć do szkoły. Powiedzilie jedno: Ty skończ juz z tą szkołą bo masz
juz dosyć poprzewracane w mózgu. Nieskończe...chociaż wiem, że będzie
jeszcze gorsza relacja. Wiem, ze może jestem niedobra za to że czuję
nienawiść do własnej..... az mi to przez gardło nie chce
przejść....matki.....Ale jej NIENAWIDZĘ, chociaż tego nie chcę......nie wiem
jakie już mam kroki podjąc jak przebaczenie i wyciągnieta dłoń nic nie
pomogła.....

smutna otucha

PS. przepraszam, ze się powtarzam.....chcę zaznaczyć, ze nie chcę litości
ani postowych cukierków .....pragnęłam tylko się wyżalić, to mi troszeńkę
pomogło....dziękuję za dojście do końca postu....
post zamieściałam także na GD appm