Tak wiemy Gombrowicz nieomylny;

"- Obywatelu - rzekł wówczas polubownie Miętus - czyście oszaleli? Dlaczego
szczekacie, wy i wasza żona? Mamy jak najlepsze intencje. - Na dźwięk tego wyrażenia
<<obywatel>> szczekanie ozwało się z potrójną siłą, a wieśniaczka zaniosła się
płaczem: - Ady zmiłujcie się, panie, on nie obywatel! Jaki ta obywatel z niego! O
rety, rety, oj dola nasza, dola nieszczęśliwa! Znowuj nam Intencyje zesłało, o, zebyk
to!".
"- Przyjacielu - rzekł Miętus - o co chodzi! Nie chcemy wyrządzić wam szkody.
Pragniemy waszego dobra. - Przyjaciel! - krzyknął wieśniak przerażony. - Dobra
pragnie! - wrzasnęła wieśniaczka. - Ady my nie ludzie, ady my psy, psy, jesteśmy!
Hau! Hau!".



"Nagle dziecko przy piersi - szczeknęło, chłopka zaś, rozejrzawszy się, że nas jest
tylko dwóch, zawarczała i ugryzła mnie w brzuch. Wyrwałem babie brzuch z zębów! Ale
już z opłotków wynurzała się cała wieś szczekając i warcząc: - Bierzta go, kumie! Nie
bójta się! Gryźta! Huź! huź! Psssa go! Bierzta Intencyje! Bierzta Inteligencje! Huź,
huzia, psssa, kota, kota! Ksss... Ksss... - Tak szczując się i podszczuwając zbliżali
się powoli - co gorzej, dla niepoznaki czy może dla zachęty wiedli na powrozach
prawdziwe psy, które wspinając się, skacząc roniły śliny z pysków i ujadały
wściekle".



Pierwotna nienawiść do przepełnionych dobrymi intencjami inteligentów przetrwała w
postaci wściekłości dzisiejszych "ludzi zbędnych", dzieci i wnuków przemieszczonego
chłopstwa, kiboli, do politycznych i kulturowych przedstawicieli klasy średniej. O
owej klasie, na której opiera się III RP, mają do powiedzenia jedno: "zawisną!!!".


Fragment książki Andrzeja Ledera Prześniona rewolucja