Użytkownik Jerzy Turynski sklecił wreszcie jakieś pytanie....
-Oczywiście powie, że to jest pytanie dla niego retoryczne i napisał
je tylko po to byśmy sami sobie je zadali. No cóż....:-))

Jeszcze przed Twoim postem, jedna z uwag Joanny pobudziła mnie
do zastanowienia nad przyczynami tychże udręk (komunikacyjnych).
Ale nad tym warto popracować nie gadać toteż napiszę w oddzielnym poście.

Przeczytałem post wyżej dotyczący holograficznej pamięci.
Jesteś niezbędnym ogniwem w naszym łańcuszku pokarmowym :-))
Mi wystarczyła kiedyś informacja "w/g mnie pamięć jest holgraficzna"
bym całowicie zrozumial co miał autor na myśli, następnie przetrawił.
Następnie założyłem, że to prawda. A następnie obaliłem, jako koncepcje
wysoce uproszczoną i niedokładną. Oczywiście nie przecze, że jest to
wstępny poziom zrozumienia. I może dobrze od hologramu zacząć.
Ale koniec końców trzymanie się tego prowadzi na manowce.
Jednak by porozumieć się muszę użyć pisma obrazkowego, nad czym
pracuję i jak będzie gotowe to Ci przekażę.

Wracając do tego postu, tu znów trudno się nie zgodzić, ale... :-))
Pokaże Ci nieścisłości i niepotrzebne elementy.

<< Wzajemne porozumienie możliwe jest tylko poprzez wysiłek,
> aby tak całkowicie zrozumieć myśli, pobudki i obawy swego
> przeciwnika, żeby spojrzeć na świat jego oczyma. >>
> [Albert Einstein]

AE nieszczęśliwie używa słowa "przeciwnik". Być może używa go w kontekście
rozmowy o walce, a nie komunikacji kobieta - mężczyzna
Choć wtedy brzmiałoby to tak samo, a zamiast "przeciwnik" byłoby "partner"
Tak na Ciebie działa slowo "przeciwnik", że nawet tej subtelnej
różnicy nie zauważasz.

> Tłumaczę różnicę: Jakikolwiek poprawny argument(/fakt) jest
> w stanie u 'holonoma' zmodyfikować ~CAŁY MÓZG, wszystkie sy-
> napsy jednocześnie, zaś do normalnego "dociera", 'gdy pasuje'
> do jego indywidualnie niepowtarzalnej mózgownicy, albo "nie
> dociera" gdy nie pasuje, zupełnie niezależnie od poprawności
> argumentu.

i tu powiedzmy się zgadzam, ale....

> Toż DOKŁADNIE TO tłumaczyłem na milion możliwych i niemożliwych
> sposobów 'mojej' "jednej i drugiej" 'owieczce' ... jak "krowie
> na miedzy"! Na co w odpowiedzi 'słyszałem' wyłącznie upiorne
> "meee, ja chcę barana!".

I tu zachowujesz się jak przeciętna krasula dodając:

> Oj niedoczekanie - 'albo albo'!

Uparcie chcesz zupę zjeść widelcem. Co Ci się uda jak zupa
do Ciebie się dostosuje i zgęstnieje :-))
(przepraszam panie za porównanie)

> Przyznam, że z empatią miałem problemy.
> Z jej nadmiarem. Byłem i dalej jestem święcie przekonany, że wyrobiłem
> sobie ten nadmiar rozumowo (!), ale za diabła nie mogłem nakłonić żadnej
> z moich (niewielu) kobiet do powtórzenia takiego treningu, jaki sam so-
> bie fundowałem. >>

No i może dobrze. Bo od empatii do depresji jeden krok.
Twoje empatyczne próby przedarcia przez stado baranów - to stres
jeśli potrwa, to zafundujesz sobie deprechę, aż miło.
Przecież żyjesz wśród baranów, to od nich zależy, czy do pyska coś włożysz.
(niezbędne do odżywienia mózgu)
Od Ciebie zależy, czy toksyny z organizmu wydalisz.
(zbędne do pracy mózgu)
Ale jak wiesz pożeranie i wydalanie nie wymaga specjalnie pofałdowanej kory.

Pytanie czy chcesz wśród Baranów żyć pomimo wszystko.
Czy rozpoczniemy nowy wątek: "Jak popełnić samobójstwo, by wśród baranów nie żyć?"

> "Zmysłowa rozkosz bez zjednoczenia dusz jest i zawsze będzie zwierzęca.
> Nie pozostają po niej wyższe uczucia, tylko wyrzuty sumienia".

I to racja. Ale nic nie jest tak banalnie proste. Trzeba znaleźć swoje rozwiązanie.
Ja się nauczyłem nie nauczać na siłę. Pomaga w tym Sztuka. Wgłębianie się
w odczucia, chłonięcie, bez zrozumienia. Właśnie po to, by dać wyższą
pożywkę "zwierzęcym instynktom". Miłość do kobiety, to odczuwanie,
a nie rozumienie. Zwłaszcza rozumienie odczuwania i jego dobrodziejstwa.

Nie spotkałem się z dobrym opisem stresu, więc i to musiałem wypracować,
na własny użytek. Popatrz:

> Jest nas dwoje lub troje albo też pokój jest pełen
> gości. Einstein właśnie kończy zdanie lub zdaje się przysłuchiwać bardzo
> uważnie rozmowie. Nagle milknie, nie słucha dalej. Wstaje bez słowa albo
> siedzi bez ruchu. Ten sam efekt. Nie można już z nim nawiązac kontaktu.

Tak standardowy stres. Mózg otrzymuje z zewnątrz, lub z wnętrza sygnał.
Sygnał, który jest tak mocny, że mózg zajmuje się natychmiastowo,
próbą jego rozszyfrowania - nie rozumie. Świadomie lub podświadomie
zajmuje się obróbką uniemożliwiającą komunikację z otoczeniem.
I wszystko jest ok. Stres jest dobry.
Ma tylko dwa niuansiki.
Pierwszy - to jeśli jest zbyt długi lub zbyt częsty, wywala w mózgu ścieżkę
jak magistralę. Później, zewnętrzne (inne) sygnały, wszystkie walą tą magistralą.
Nawet do tego stopnia, że osobnik przestaje jeść i wydalać. Skutków
chyba nie muszę opisywać :-))
Drugi to jeśli jest zbyt krótki i zbyt silny. Znów wywala tym razem
pewien obraz pojęciowy, ale nie magistralę. Stąd delikwent. Nie kojarzy go później
świadomie, a jednak przy próbach pojmowania innych rzeczy,
mózg sprawdza i odwołuje się do tego silnego obrazu.
Te niuansiki możesz sobie prześledzić na biografiach.
I zauważyć jak krucha jest granica, geniusz-wariat.

Zawsze tu zaznaczam: Nic nie wyprodukuje "szczęśliwy" umysł.
Ale również wariat nic nam ze swojej mądrości nie przekaże bo
brak komunikacji.

Idealnym wzorcem byłby geniusz, z kobietą komunikatorem. :-))
Byłby? Jest! Był!
Geniusz może być oczywiście homoseksualista. (chyba)
ale nad tym nie chce mi się myśleć.

Geniusz męski komunikuje się ze swoim komunikatorem
za pomocą "wyższego stopnia zrozumienia i odczuwania"
nie za pomocą logiki i słów.:-))

> Wtedy Milarepa wykrzyknął : "Oto moja ostatnia nauka mój synu! Zrób
> to!"

I nie jestem przekonany czy dobrze tą naukę zrozumiałeś:-))
Nie chodzi w niej o wypięcie się na świat!
Tylko o wykonanie czynności poniżej rozwoju umysłowego
czegoś co jest tak szalone i głupie, że nawet mędrca odstresuje.

A ja bym Cię prosił osobiście:
Nie czytaj tych ksiąg jak biblii, nie rób tego co zarzucasz innym.

Dla mnie idealnym wzorcem mózgu jest taki, który jest rozproszony na wejściu
a dążący do ostatecznego rozwiązania w swoim apogeum.
Mózg który dowolny sygnał odebrany ostatecznie jest wstanie przetrawić,
A nie zawiesić się w okrzyku "gówno!"

> Toż to 'takie proste': 'Normalny' nie jest w stanie 'holono-
> ma' pojąć/zrozumieć, a jedynie 'przyzwyczaić się i zapamię-
> tać', bo po prostu zupełnie inaczej działa jego mózg.

I tym optymistycznym.... :-)))

eTaTa

PS
-------------------
> Jak to się ma do tutejszych i ... wszystkich 'dyskusji', w tym te-
> lewizyjnych ? Konkret za konkret, niczym 'rozmowa' w rysunkowych
> jaskiniowcach i to w obowiązkowej masce "grzeczności"...
-------------------
Więc widzisz, ze mną niema o czym gadać
bo ....
> P.S. Cały ten post to przykład na pączkowanie bezsensownego sło-
> wotwórstwa, więc podkreślę: holonom='zabytkowy' geniusz i tyle...
ja nie uważam tego za zabytek.