Użytkownik r@v w wiadomości do grup dyskusyjnych napisał:

>[...] Obiekt - nazwijmy go
> "dużym chłopcem" ;) - ma około 200 cm wzrostu. Jest samotny i
chyba nawet od
> dość dawna. Jego nastawianie do życia jest fatalne... [...]
doszło do tego, że "duży
> chłopiec" stojąc w autobusie i słysząc za plecami śmiech jest
pewien, że
> jest obiektem pośmiewisk - a to już chyba jakaś groźna schiza.

No tak, chlopak zamiast przebywac miedzy ludzmi gryzie sie z
wlasnymi myslami, a te tworza samonapedzajace sie kolo, ktore
prowadzi go do takich przekonan. IMHO takie zachowanie, tzn.
przekonanie, ze ludzie naokolo ludka gapia sie na niego lub co
gorsza nasmiewaja sie jest dosc typowe dla wieku ok. 13-15 lat
(coz, po prostu sama cos takiego przechodzilam i wiele osob z
mojego otoczenia ma podobne odczucia), no ale pozniej jakos tam
sobie czlowiek tlumaczy blednosc takiego myslenia i jest O.K.

IMO chlopak powinien nawiazac kontakt z psychologiem, ktory
pomoglby mu nawiazac prawidlowa relacje z otoczeniem, a przede
wszystkim z samym soba.

Jesli zas chodzi o preferencje kobiet, to tez moge sie
wypowiedziec za jakies ograniczone grono. I tu wlasnie jest tak,
jak opisujesz, tzn. wiekszosc lubi duzych facetow. Kojarzy sie to
np. z poczuciem bezpieczenstwa, jakie "duzy" mezczyzna
potencjalnie zapewnia kobiecie.
Sama jestem wysoka i dziwnie, niezrecznie sie czuje w
towarzystwie duzo nizszych facetow. Wydaje mi sie tez, ze wzrost
ok 2.00 m to nie jest znow takie ekstremum. Na moim osiedlu
mieszka gosc wysoki na 2.15 m i z tego, co zdazylam zaobserwowac
raczej wzbudza poczucie sympatii.

Pozdr
Moncia