Ta 'wykwintna' forma jest potrzebna do zawarcia myśli w jedną całość, taką
całość, która nawet jeśli z psychologicznego punktu widzenia jest fałszywa,
to z artystycznego jest nie najgorsza (estetycznie), a więc generalnie jest
do przyjęcia i da się to czytać.
Ważnym elementem procesu pisania takich postów jest ich analiza. Chodzi o
to, że ja piszę dla siebie, a publikuje dla was. Sam na podstawie moich
tekstów badam siebie, jednocześnie przedstawiam te teksty wam, abyście też
mogli wrzucić swoje trzy grosze, i ewentualnie wyprowadzić mnie z błędu.
Forma literacka tych tekstów jest więc taka, jaka jest mi najbliższa, a więc
trochę patetyczna, czasem groteskowa, ale zawsze budząca podejżenie, że
tekst jest fikcją... To takie moje dziennikarsko-liryczne zboczenie. Jeśli
coś chcę ukryć pod tą formą, to jest to coś wyjątkowego, o czym jeszcze nie
mam pojęcia.
Przedstawie ten proces na przykładzie analizy snów. Aby przeanalizować
własny sen, muszę go najpier komuś opowiedzieć, a więc siadam przed kompem i
opowiadam go np. grupowiczom. Gdy opisuje ten sen w poście, dopiero wtedy
symbole snu zaczynają nabierać znaczenia; wtedy dopiero mogę zrozumieć, co
sen oznacza. Wygląda to tak, że w pierwszej fazie, czyli pisaniu postu,
myśli jakby same przychodzą mi do głowy; piszę tak, jakbym wszystko
wiedział, choć nie wiem (czyli wpadam w jakiś taki trans). Druga faza to
oczywiście czytanie postu i wyciągnięcie wniosków.
Tak właśnie wygląda moja samoterapia. Czy pomaga? Na tej grupie sześć lat
już mi szkodzi - mało, że jeszcze bardziej pogłębia moje 'confuse', to
jeszcze się od niej uzależniłem.

Pozdrawiam
Łukasz

--
Torn (ang.) - imiesłów bierny od słówka Tear.
Tear (ang.) - rozdzierać, po/drzeć się, zburzyć.
/Longman, 2000.
--
www.nawrocki.blog.pl - psycho circus project (chapter 2)