Jedna z wad, ktora najbardziej daje mi sie w zyciu we znaki jest moj
perfekcjonizm. Wiele przedwsiewziec, ktorych podjalem sie w zyciu, wzielo w
leb, poniewaz nie starczylo mi entuzjazmu, by dokonczyc rozpoczete dziela z
taka sama dokladnoscia z ktora sie do nich zabralem. Z kolei wiele prac,
ktore mimo perfekcjonizmu udalo mi sie zakonczyc, pochlonelo nieekonomicznie
wiecej czasu (a czasem i pieniedzy) niz byly tego warte. Czasem moja
perfekcja jest dostrzegana i wtedy jestem z siebie dumny, czesto jednak
wiele rzeczy z tego wlasnie powodu, zmuszony jestem konczyc *po lebkach* i
wtedy odbieram to jako osobista porazke. PORADZCIE ! Czy mozna sobie z tym
jakos poradzic? Nie jestem juz najmlodszym czlowiekiem i z czasem staje sie
to juz meczace. Jakie sa zrodla takich zachowan? Moze gdy to sobie
uzmyslowie, latwiej bedzie mi sobie poradzic z moim problemem. POMOZCIE!
Moze ktos z Was mial podobne problemy i w koncu sobie dal z nimi rade? A
moze ktos ma naukowe podejscie do problemu? Za wszystkie zyczliwe wypowiedzi
bede bardzo wdzieczny.

Pozdrawiam
Bartek