Dziś bliska mi osoba, poruszająca się od 30 lat na wózku inwalidzkim
z powodu ogólnego zaniku mięśni, spadła łamiąc nogę w podudziu
i udo nieco powyżej kolana. Gips założono naciągając na siłę wieloletnie
przykurcze ścięgien pod kolanem i w stopie, aby noga była wyprostowana.
Obecnie odczuwa niesamowity ból tych ścięgien, a upłynęło zaledwie
kilka godzin od momentu założenia gipsu. Płacze z bólu.
Czy rzeczywiście konieczne jest unieruchomienie nogi w pozycji
wyprostowanej kosztem naderwania skurczonych ścięgien ?
Czy można inaczej unieruchomić złamaną nogę?
Bardzo proszę o poradę...
a.s.