Od początku mojego pobytu w PDPS w Ostrowinie poszukiwałem partnerki,
towarzyszki na resztę życia, z którą mógłbym rozpocząć budowę nowej
cywilizacji. Kobieta ta musi spełniać określone warunki
intelektualno-emocjonalne oraz musiała przejść cały cykl przemocy by
mogła bronić nowej rodziny przed przemocą tak jak to czynię ja. Nie może
odstawać ode mnie ani poziomem wiedzy i umiejętności psychicznych. Byśmy
mogli stworzyć rodzinę doskonałą musi się stać psychoanalitykiem takim
samym jak ja aby była w stanie błyskawicznie interweniować na
jakiekolwiek zagrożenia ze strony odchodzących na śmietnik historii sił
przemocy, które jednak nadal wydają niebezpieczne pomruki.

Podjąłem 3 próby, z których dwie pierwsze okazały się falstartami
ponieważ wyborów dokonałem w oparciu o niekompletne kryterium. Te
porażki to nie była to jednak wyłącznie moja wina, gdyż dokonując
selekcji w oparciu o niekompletne kryterium musiałem dokonać złych
wyborów by się jeszcze czegoś nauczyć.

Do trzeciej próby podszedłem już całkowicie systemowo i udało mi się
wyrwać tę kobietę z masy wzajemnie wspierających się kobiet
zazdroszczących sobie wzajemnie, oraz tej jednej wybranej, możliwości
wydostania się z gówna małżeńskiej prostytucji. Tak się do tego gówna
przyzwyczaiły że rękami i nogami bronią matriarchatu dającego im złudną
seksualną władzę nad mężczyznami, którzy są zbyt słabi by przeciwstawić
się babskiemu handlowi hymenem.

4 kwietnia b.r. Pani Wioletta Bernacka, która była moim "pierwszym
kontaktem" zrezygnowała z tej funkcji po tym gdy się jej oświadczyłem i
zapytałem czy zostanie moją żoną. Dalsze próby porozumienia się nie dały
żadnych pozytywnych, z mojego punktu widzenia, rezultatów ponieważ
dostępu do Niej broniły mi starsze opiekunki, koordynatorka Małgorzata
Leszczyłowska, Oskar Łatoszyński, kierownik działu
terapeutyczno-opiekuńczego i psycholog Krzysztof Leszczyński. Wszystko
pod dyrekcją Iwony Siemińskiej.

Poprosiłem więc o rozpisanie konkursu na mój nowy "pierwszy kontakt".
Liczyłem jeszcze na Panią Wiolettę ale miałem już w zanadrzu inne
rozwiązanie, które ujawniłem Małgorzacie Leszczyłowskiej. Niestety ta,
mimo zapewnień o przyjażni do mnie, okazała się również oszustką tak jak
wszyscy pracownicy tego przybytku powszechnego i wzajemnego
wykorzystywania się emocjonalnego/seksualnego.

W nocy z 17 na 18 kwietnia podjąłem decyzję o ostatecznej rozgrywce o
partnerkę dla siebie. Od północy 18 kwietnia ostatnią wybrankę
przygotowywałem psychicznie do ostatecznej batalii z pozostałym
personelem. Ponieważ jak wszyscy cierpiała na brak poczucia własnej
wartości wiec musiałem ją przede wszystkim wynieść na wyżyny by sama
zaczęła się bronić przed atakiem ze strony sił destrukcji gdy te
zaatakują po mojej deklaracji, że właśnie ona jest ostatnią kandydatką
na mój "pierwszy kontakt". Mnie, przy tym, ani chodziło ani nie chodzi o
"pierwszy kontakt" lecz o partnerkę na całe życie. Przygotowywałem ją
pisząc całe serie sms-ów o których wiedziałem, że są czytane przez
służby specjalne starego systemu. A niech tam sobie wiedzą o czym piszę
do ukochanej Kobiety. Przypuszczam, że nie domyślali się w czym tkwi
hak, który im zarzuciłem. Nie zdawali sobie sprawy z tego, że zdążyłem
ją już wcześniej częściowo przygotować prowadząc z Nią otwarte rozmowy i
dając do poczytania co lepsze kąski z mojej twórczości i wtajemniczając
w największe zawiłości pozytywnej manipulacji, którą stosuję by
przywrócić człowiekowi utracone w dzieciństwie poczucie własnej wartości.

Dzisiaj w nocy napisałem do Niej, że chcę by była moim pierwszym
kontaktem i gdy tylko rano pojawiła się w pracy nastąpiła oczekiwana
przeze mnie reakcja sił broniących starego reżimu matriarchalnego.
Pierwszy pojawił się Oskar Łatoszyński z zapytaniem, czy Pani Bożenka W.
wyraziła zgodę na bycie moim "pierwszym kontaktem". Odpowiedziałem mu,
żeby ją sam o to zapytał. Wziął więc ze sobą Panią Małgorzatę
Leszczyłowską i poszli zapytać moją Wybrankę. Jej odpowiedż w tejże
chwili nie miała jednak już żadnego znaczenia ponieważ Jej podświadomość
już dawno podjęłA decyzję nA TAK. Ona Po prostu już wie, że kocham ją
bezwarunkowo i bezgranicznie i teraz już we dwójkę będziemy bronić
naszego związku. Chodzi TERAZ tylko o to żeby Dom Pomocy nie
eksplodował. Dyrektorka wyraziła swój sprzeciw wobec moich działań
mówiąc mi, że nie podoba się jej to co robię. Po raz kolejny stare
próbuje się wtrącać w podejmowanie decyzji przez dwoje ludzi, których
życia te decyzje dotyczą. Ot i cały polski ciemnogród, fałsz i obłuda
niewolników umysłowych, którzy się wzajem wspierają. Przemoc w pełnej
krasie wśród ludzi zajmujących się rzekomo pomaganiem innym. A wśród
tych ludzi jest, a jakże, ksiądz, były kapelan wojskowy, kumpel Oskara
Łatoszyńskiego.

--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk