Cicha spokojna plaża wyspy Tuanpico. Malutkiej, oblanej słonawą,
krystalicznie czystą wodą, z niewielką domieszką zieleni.
W upalnym słońcu leżałem na miękkim piasku wsłuchany w szelest palm
mieszający się z rytmicznym szumem oceanu. Rozmarzony naturą, ale i
rozgrzany palącym słońcem. Wstałem. W pobliżu rybacy brodząc w płytkiej
przybrzeżnej wodzie holowali łódź na głębię. Nie myśląc o nich pobiegłem w
kierunku głębiny. Daleki był to bieg. Piaszczysta plaża łagodnie schodząc do
morza tworzyła szerokim pasem dookoła ciemnozielonej wyspy mieliznę
przejrzystej wody. Dobiegłem. Rozpościerając szeroko ręce pozwoliłem
pochłonąć się chłodnawej ciemnej głębi.....
(tu opisy przyjemności podwodnej)
.....leżąc na plecach pozwoliłem spychać falom moje ciało w kierunku
wybrzeża. Uwielbiam to poczucie wszechogarniającej mój umysł całkowitej
wolności. Zawadziłem plecami o piach. Powoli wstałem i krok po kroku
człapiąc w piaszczystym dnie, rozchlapując przyjemną wodę, ruszyłem do
brzegu. Z oddali biegli w moim kierunku, rozbijając wodę z hukiem, rybacy,
gestykulując i krzycząc w nieznanym mi narzeczu. Wreszcie jeden uciszył
resztę i spytał po angielsku.
- Jak to zrobiłeś?
Staliśmy po łydki w wodzie. Skóra zaczęła się nagrzewać i czułem każdą
kroplę skwiercząco zamieniającą się w drobinkę soli.
- Co? - spytałem skonsternowany tym zamieszaniem.
- No to! Jak przebiegłeś tak daleko po powierzchni wody?
Cicho się nagle zrobiło, gdy zacząłem sobie uświadamiać popełniony błąd.
Nagle woda, słońce, lekka bryza, zapach palm przestały stanowić jakiekolwiek
piękno. Już wiedziałem co nastąpi. Znałem ten typ pytania.
- Wiesz, że nie mogę Ci powiedzieć.
- Czemu? Nam to jest bardzo potrzebne . Moglibyśmy szybciej docierać do
łodzi, Często jakaś nam odpłynie niespodziewanie i trzeba ją złapać. Jest
wiele powodów dla których powinniśmy to potrafić.
- A mnie się zdaje, że bardziej Wam zależy na cichym zaskoczeniu sąsiadów z
innych wysp i złupieniu ich. Czy możesz poręczyć za uczciwość wszystkich? Po
za tym to wiele ćwiczeń, którym Twoi ludzie mogą nie podołać.
- To naucz mnie. Tylko mnie.
- A Tobie mogę zaufać? Ile dla Ciebie warta jest ta umiejętność?
Zaczęli gestykulować i pokrzykiwać do siebie w lekko chropowatym języku.
Znałem serię głupiutkich pytań i twardych odpowiedzi, która nastąpi teraz.
Popatrzyłem na przeciwległą wyspę, mniejszą i delikatniejszą. W tym samym
jednak kolorze, choć o innej intensywności. Czy tam...?
- Dobrze. Zastanowiliśmy się. Dostaniesz od nas 2 kosze ryb i łódź. Zgoda?
- Po cóż mi łódź, przecież jej nie potrzebuję, nie jadam też, więc i ryby mi
nie potrzebne.
- Nie jadasz? Nie jest Ci to potrzebne?
- Nie.
- To czego chcesz? Co możemy dla Ciebie zrobić?
- Nic i niczego ja od Was nie potrzebuję. To Wy burzycie mój spokój swoimi
potrzebami.
Jego ciemna twarz w jaśniejszych miejscach posiniała.
- To Cię zmusimy! - wycharczał.
- Nie zmusicie mnie, możecie mnie tylko zabić. A wtedy nigdy nic nie
usłyszycie z moich ust. Teraz próbujcie, bo już wiecie, że jest to możliwe.
Chciejcie poznać swój świat. Może się jeszcze spotkamy.
Stał z otwartymi ustami jakby zamarł chcąc coś powiedzieć. Nie zareagował
gdy odchodziłem. "Nie jest taki głupi, jak mi się wydawało" pomyślałem. Jego
pobratymcy oblegli go, żądając wyjaśnień.
Doszedłem do końca plaży. Siadając na rozgrzanym piasku znów poczułem
przyjemność ogarniającej bryzy morskiej. Z daleka, mrówki, wbiegały do wody
bawiąc się jak dzieci. Uśmiechnąłem się do siebie...

...wyciągając Chesterfielda. Zapaliłem i do komputera poleciałem opisać
zdarzenie dla Marselka na grupę psp.(tu reklama) - ale mnie do pracy
zagnali, więc trochę to trwało.

Wzdrówki
eTT

PS Starałem się skrócić, bardziej się nie dało.

Pss Skończyłem - wyszedłem - przed firmę - zerwała się potworna wichura (g.
16.32) Zgasło światło i prąd. serwer padł i wysłać nie mogę.

PSSS Pisałem wczoraj cały dzień. Linijka po linijce. Próbując znaleźć dziury
w pracy, A później gdy miałem napisane nagle nie mogłem wysłać. Powiedz mi
Marsel, dlaczego chciałeś to mieć dopiero dzisiaj?

eTT