"Coraz bardziej lubimy się bać. Strach podnosi adrenalinę, a to
przyjemne czuć dreszcz grozy rozchodzący się od głowy po czubki palców
u stóp. Lubimy ten strach, gdy wiemy, że nic nam nie grozi, gdy
zasiadamy przed ekranem telewizora zajadając popcorn w ciemnym kinie
lub mieszkaniu. Po ciężkim dniu nie potrzebna nam już lekka, głupawa
komedia, przy której mózg odpoczywa od myślenia. Teraz po pracy coraz
częściej budzimy swój strach. To jednak nie ten lęk pierwszy lepszy,
nie ten, który towarzyszy nam w codziennych sprawach, ale ten
najobrzydliwszy, z głębi naszego umysłu. Bo jak nazwać inaczej strach
przed wybebeszonym organizmem, przed krojeniem, ćwiartowaniem i
sikającą krwią?"

Gdzie mogłabym poczytać coś więcej o tym pierwotnym (?) strachu/lęku?

--
Pozdrawiam - Aicha