W dniu czwartek, 1 czerwca 2017 10:45:45 UTC+2 użytkownik Jakub A. Krzewicki napisał:
> W dniu czwartek, 1 czerwca 2017 06:05:19 UTC+2 użytkownik j...@o...pl napisał:
> > W dniu wtorek, 23 maja 2017 23:26:23 UTC+2 użytkownik Kviat napisał:
>
>
> > W 1997 roku fracunska gazeta Le Monde opublikowała list otwarty podpisany przez
> > 69 francuskich ,,intelektualistów", wśród których byli Jack Lang, przyszły
> > minister kultury i edukacji, Bernard Kouchner, przyszły minister zdrowia i
> > prezes organizacji Lekarze Bez Granic oraz tak prominentne osoby, jak Jean Paul
> > Sartre, Gilles Deleuze i Roland Barthes.
>
> Uważaj Jacek na źródła. Jean-Paul Sartre nie mógł podpisać tego listu, zmarł
> w 1980 r.

przepraszam, masz racje. po prostu daty im sie pomylily; chodzi o list
z 1977 roku, a nie 1997. tu jest to opisane dokladniej:
http://www.bibula.com/?p=70801
http://szygiel.salon24.pl/542006,feminizm-i-pedofili
a-ukryta-przeszlosc

"
Feminizm i pedofilia: ukryta przeszłość
Aktualizacja: 2013-10-28 9:29 pm

Czytam w Gazecie Wyborczej zadziwiające opinie naszej polskiej feministki numer jeden
prof. Magdaleny Środy. Jej niektóre ekscentryczne przekonania, że np. Jezus był
,,wyznawcą teorii gender" można traktować anegdotycznie, ale jej przeczenie jakoby
feminizm miał cokolwiek wspólnego z pedofilią jest tak naładowany fałszem, że można
przyjąć, że prof. Środa świadomie kłamie. Jej jedynym usprawiedliwieniem byłaby
ignorancja i - znając wypowiedzi publiczne pani profesor - jestem raczej bliższy tej
wersji.

To dziwne, ale całkiem możliwe, że p. Środa nie zna historii europejskiego feminizmu.
Dziwne, bo prowadziła liczne seminaria na temat osoby, którą z całego serca podziwia
- Simone de Beauvoir (prowadziła m.in. zajęcia z jej książki Druga płeć, która
uchodzi za rodzaj myśli założycielskiej współczesnego feminizmu). Feministyczne
przemyślenia doprowadziły prof. Środę do swoistych, romantycznych ,,teorii
wspólnoty", które ona woli nazywać ,,erotyzującymi wspólnotę". Kto wchodzi w skład
owej erotycznej wspólnoty? Jeśli należałoby polegać na zdaniu Simone de Beauvoir,
należą do niej również dzieci.

Ikona europejskiego feminizmu popierała pedofilię i uważała, że więzienie pedofilów
jest skandalem. 26 stycznia 1977 r. wraz z innymi podpisała list otwarty opublikowany
w Le Monde i równolegle w Libération. Ogólnie rzecz biorąc sygnatariusze i
sygnatariuszki byli oburzeni, że tyle lat po rewolucji seksualnej 1968 r. ciągle
zdarza się, że pedofile są pozbawiani wolności. Chodziło konkretnie o trzech
mężczyzn, którzy, cóż, robili z dziećmi różne rzeczy, pstrykając przy tym zdjęcia.
Simone de Beauvoir podkreślała, że te dzieci ,,zgadzały się" na seks z dorosłymi i
protestowała przeciw zacofaniu wymiaru sprawiedliwości, który odmawiał dzieciom
,,prawa do zgody" na taki seks. Nie widziała też nic złego w fotografowaniu tego
rodzaju ,,zabaw seksualnych".

Zdanie Beauvoir na temat pedofilii w pełni podzielała inna wielka feministka,
doskonale znana prof. Środzie - Françoise d'Eaubonne, jak też mniej dziś słynne, jak
Madeleine Laik, Catherine Valabregue, Hélene Védrines czy Danielle Sallenave (no i
Catherine Millet, której erotyczne książki wyszły też w Polsce). Takie listy, petycje
i inne pisma na rzecz wyzwolenia pedofilii były w owych latach czymś banalnym.
Podpisywali je intelektualiści, których prof. Środa zna na wylot: Roland Barthes,
Gilles Deleuze, Jean-Paul Sartre i Michel Foucault. Seksu z nieletnimi broniła wielka
dama psychoanalizy dziecięcej Françoise Dolto. Politycznie na rzecz pedofilii bardzo
angażowała się trockistowska Rewolucyjna Liga Komunistyczna, z jej działaczkami i
myślicielami, którzy porobili później kariery na lewicy i prawicy i do dziś biorą
żywy udział w życiu polityczno-intelektualnym (ale w sprawie pedofilii pozostają już
dyskretni).

Feministki szły ramię w ramię z męskimi i damskimi ruchami homoseksualnymi
nakierowanymi na stosunki z dziećmi do mniej więcej połowy lat osiemdziesiątych. Nie
było w tym nic wyjątkowego. W Niemczech feministyczno-ekologiczna Partia Zielonych,
wspomagana przez młodzieżówki FDP (liberałów), SPD (socjaldemokratów) i nawet
Kinderschutzbund (organizację ochrony dzieci), próbowała najzupełniej jawnie
doprowadzić do legalizacji pedofilii. Cały ten trend nie był w Polsce szerzej znany,
bo po prostu peerelowskie media nic o nim nie wspominały. Odwrócił się on ostatecznie
w latach 90, po serii głośnych skandali pedofilskich w Belgii, Holandii, Niemczech i
Francji. Odtąd feministki potępiają pedofilię jako wyraz męskiej dominacji, traktując
jako tabu pedofilię kobiecą, zarówno homo, jak i heteroseksualną, choć jest coraz
mocniej obecna w literaturze przedmiotu. Mogę zresztą się założyć, że prof. Środa nic
na ten temat nie słyszała, tak samo, jak o skrywanych dziś poglądach swej idolki
Simone de Beauvoir.

Jerzy Szygiel
"