W dniu, który zapamietamy na wieki 2005-12-02 12:50, sznury postanowił/a
nas uraczyć niniejszym stwierdzeniem:

> Nawet mi sie nie chce o tym pisac. Horror - ja nie przesadzam. Babcia ktora
> wszystko wie najlepiej, wszedzie sie wtraca, nie szanuje zasad innych,
> ubliza, bije, przy czym uwaza siebie za anioła, jednym slowem -
> niereformowalna. Jak z nia zyc? Macie podobne doswiadczenia? Ja wymiekam...

Nie ma rady chyba za bardzo.
Ja żyłam z podobną babcią despotką (była taka _zawsze_, a starość tylko
pogłębiła jej zachowanie) kilka lat.
Później wzięli ją do siebie moi rodzice i teraz babunia skutecznie
zatruwa im życie.
Mój ojciec (zięć) po próbach wypracował system, który czasem działa.
Znalazł słaby punkt babci, czyli jej lęk przed wyrzuceniem z domu, bo
ona za nic nie chciałaby iść do swojego syna czy Domu Spokojnej
Starości. Ostatnio wystarczy jej krótki komunikat mamy lub ojca
"Spakować mamie walizki?". Brutalne, wiem. Oni też wiedzą, ale to jedyny
sposób na chwilę spokoju.
Moja mama jest najgorsza córką na ziemi, choćby sobie żyły wypruwała.
Zresztą babcia urodziła sobie córkę, żeby miał się kto nią zająć na
starość. To jest zadanie mojej mamy do wykonania, które było jej
przypominane na każdym kroku. Bracia mojej mamy najwspanialsi (mimo,że
umywają ręce od opieki nad swoja matką z chęcią zrzucając wszelkie
obowiązki z siebie), babcia najmądrzejsza, najwspanialsza i każdy
powinien całować ziemię po której stąpa.
Starość ma swoje prawa, problem w tym, że ta kobieta zawsze taka była
niestety. Zadziwiające jest dla mnie, że dziadek umarł na zawał w wieku
62 lat, a nie wcześniej. Przy takim trybie życia z taką kobietą ....
Święty człowiek.
Jeśli ja miałabym się tak zachowywać na starość, tak skutecznie zatruwać
życie rodzinie sącząć swój jad, mam nadzieję, że moje dzieci odstrzelą
mnie szybko.

Pozdrawiam
--
Anka P.