Witam.

Ona już dawno decyzję podjęła...
Choć byś na głowie stanął nic to nie zmieni.
Bądź twardy i znieś to po męsku, a nie zachowuj się
jak jakiś nastolatek, który przeżył pierwszy
miłosny zawód.
Trzeba ufać partnerowi trzeba, ale nie na tyle, żeby
go nie kontrolować (dyskretnie).
Inaczej wcześniej czy później obudzisz się
z ręką w nocniku jak w Twoim przypadku.
Wszystkie związki jakie znam, gdzie partnerzy
zbytnio sobie ufali tak się kończyły.

Druga sprawa:
Ty masz prawie 40 lat, ona 30,
pytam się - gdzie są dzieci?
Czasu na potomstwo zabrakło?,
Kariera (mamona) ponad wszystko?
To też jest jedną z przyczyn rozpadu
waszego związku.

Na twoim miejscu zacząłbym się rozglądać
szybko i intensywnie za jakąś nową partnerką
(najlepiej wdówką), gdyż w Twoim wieku znalezienie
kogoś "na stałe" to łatwe nie będzie.

To co napisałem, może i brzmi "brutalnie",
ale takie jest życie.

PP

***
Najlepiej uczyć się na błędach...
Najlepiej nie na swoich...