Użytkownik "lord_donald" <l...@s...pl> napisał w wiadomości
news:fjneci$gao$1@news.onet.pl...
> ,,Gazeta Wyborcza" w ostatnim tygodniu po raz kolejny uraczyła nas
> filozoficznym wywodem nad wyższością kapitalizmu nad jakąkolwiek inną
> formą gospodarczo-społecznego ustroju. Autorem artykułu o niezwykle
> wymownym tytule ,,Kapitalizm jest piękny" jest Janusz A. Majcherek -
> profesor filozofii w (o zgrozo!) krakowskiej Akademii Pedagogicznej.
> Zdaniem pana profesora jedyną szansą, aby Polska stała się krajem
> pięknym i bogatym jest poddanie dyktatowi kapitału jak największej
> części przestrzeni publicznej . Tylko wtedy bowiem nasz kraj ma szanse
> na rozwój, a ludzie na dostatnie i szczęśliwe życie.
>
> Tekst Janusza Majcherka jest najlepszym dowodem na to, że w świecie
> wolnego rynku liczy się jedynie pieniądz, ludzie sprowadzeni zostają do
> roli bezmyślnych konsumentów, rozpływających się ze szczęścia na widok
> reklamy nowej obcinarki do paznokci, a zadaniem systemu jest wychowanie
> jak największej ilości bezideowej młodzieży. Wszak po co ludziom idee w
> świecie powszechnej szczęśliwości i dobrobytu?
>
> Autor swoją tezę o ,,pięknie" kapitalizmu udowadnia na niezwykle naiwnym,
> miejscami wręcz żałosnym przykładzie. Przywołuje on w tekście
> warszawskie centrum handlowe Złote Tarasy oraz znajdujący się obok
> Dworzec Centralny. To pierwsze, czyste, zadbane, szokujące swym
> rozmachem jest jakby skoncentrowanym pięknem kapitalizmu; a drugie,
> brudne, obdrapane, pełne pijaków i kloszardów - uosobieniem socjalizmu.
> Na tym, wątpliwej jakości przykładzie autor buduje całą swoją koncepcję.
> Abstrahując już od faktu notorycznego poniżania i ubliżania przez
> prawicę ludziom zepchniętym na margines społeczny, autor, podobnie jak
> pozostali miłośnicy neoliberalizmu, widzi świat w czarno białych barwach
> ignorując wszelkie socjologiczne i psychologiczne zależności zachodzące
> w społeczeństwie. Grunt, że człowiek może ,,smacznie" zjeść w Pizzy Hut,
> po czym udać się na zakup upragnionych markowych ciuchów. Cała reszta
> jest nieistotna. Komu więcej do szczęścia potrzeba?
>
> Galerie handlowe są w Polsce obecne już od paru lat. Jak słusznie autor
> zauważył, zyskują one coraz większą popularność, głównie wśród
> młodzieży. Jak również słusznie wskazano, galerie handlowe zaczęły
> pełnić rolę podwórek, placów zabaw i parków. Zamiast jednak ubolewać nad
> faktem komercjalizacji życia społecznego, pan Janusz (przypomnijmy -
> profesor wyższej uczelni!) popada w niezrozumiałą euforię. Dla niego
> Centrum Handlowe to - cytuję - ,,miejsce bliskie raju". Piękne, zadbane,
> pełne wykwintnych zapachów, kojącej muzyki, ciekawe i bezpieczne.
> Oferuje przy tym całą masę rozrywek. Aby korzystać z tych uroków nie
> trzeba też mieć wcale pieniędzy. Wystarczy po prostu przyjść i... być. To
> jest oglądać wystawy i zachwycać się pięknem oferowanych towarów mimo,
> że i tak nie stać nas na ich kupno. Bezproduktywne snucie się między
> sklepowymi półkami jest dla autora najlepszym sposobem spędzania wolnego
> czasu...
>
> Zastanawiam się, czy pan Janusz miał kiedykolwiek bliższy kontakt z
> młodzieżą lubującą się w galeriach handlowych. Nie trzeba wcale
> studiować socjologii, żeby zauważyć pewne stałe tendencje zachowań
> charakterystyczne dla tego typu ludzi. Galeria handlowa bowiem - jak już
> wcześniej wspomniałem - przejęła rolę podwórka. I tak jak podwórko nie
> było względem dzieci obojętne i wpływało na ich rozwój i wychowanie, tak
> i Centra Handlowe nie są bez znaczenia, jeśli idzie o kształtowanie
> charakteru nastolatków. Tego autor zdaje się jednak nie zauważać. Aż
> dziw, że przyszło mu pracować w Akademii Pedagogicznej. Wspomina tylko o
> tym, że te tzw. ,,świątynie konsumpcji" uczą czystości, wszak kto rzuci
> papierek na podłogę lśniącego przepychem butiku? Walające się puszki po
> piwach, kartony po popcornie i inne śmieci w salach kinowych wchodzących
> w skład centrów handlowych widać również są oznaką dbałości o higienę...
>
> Jak więc w rzeczywistości galerie handlowe wpływająca rozwój młodzieży?
> Typowy ich miłośnik to zazwyczaj nastoletni uczeń gimnazjum, który każdą
> wolną chwilę przeznacza na wizyty ze znajomymi w Galerii Mokotów i
> innych Złotych Tarasach. Nawet jeśli nie ma na nic pieniędzy, to sam
> fakt obcowania z Carrefourem, McDonalds'em i sklepem obuwniczym Nike
> dostarcza mu ogromnej satysfakcji. Częściej jednak pieniądze ma, wtedy
> rusza w wir kupowania. Szalik za 120 PLN, kurtka za 300 PLN, buty za 260
> PLN to norma. Trzeba bowiem się pokazać. Doskonale swoją funkcję
> pełniłyby również buty za 80 PLN, ale ich nikt nie reklamował, a i marka
> mało znana. Szpanerska młodzież czytająca najnowszy numer ,,Bravo!",
> zapełniająca sale kinowe na idiotycznych hollywoodzkich filmach, bawiąca
> się wieczorami przy najnowszych hitach Dody to nie żart. To przerażająca
> rzeczywistość, którą dostrzega bardzo wielu ludzi. Dziwnym jednak trafem
> umyka ona uwadze pana Janusza. Nas, ludzi, którzy rozumieją, że
> bezsensowna konsumpcja i manipulacja wielkich korporacji niszczy ludzką
> osobowość, autor nazywa purystami i idealistami, którzy pomstują na to,
> że ,,młodzież spędza czas w galeriach handlowych zamiast galeriach
> sztuki". Owszem, tyle, że pod hasłem galeria sztuki rozumiemy chyba
> jednak co innego niż autor tekstu. Widać jednak panu Januszowi brak
> wyobraźni i nie jest w stanie zrozumieć metafory.
>
> Młodzież, dzieci należy wychowywać w takim otoczeniu, które pozwoli
> kształtować ich talenty, osobowość, wrodzoną ciekawość; otoczeniu, które
> będzie przyjazne, a przede wszystkim naturalne. Zaś kupno fabrycznie
> startych spodni nie rozwija raczej wrażliwości czy empatii. Czy sztuczne
> drzewa, ruchome schody, sale kinowe, kolorowe wystawy i ciągłe reklamy
> płynące z głośników można było nazwać naturalnymi - wątpliwe.
>
> Autor dopuszcza się obrzydliwej manipulacji sądząc, że zdaniem
> przeciwników galerii handlowych młodzież powinna spędzać cały wolny czas
> nad książkami, chadzając w międzyczasie do filharmonii. Młodzież powinna
> się przede wszystkim rozwijać! Służą temu rzecz jasna zarówno książki,
> jak i filharmonia; ale również zwykła gra w piłkę na tak znienawidzonym
> przez pana Janusza podwórku.
>
> Jednym z największych grzechów dzisiejszego świata względem dzieci jest
> zabijanie ich naturalnej kreatywności i ciekawości świata. Człowiek ma
> wrodzoną potrzebę tworzenia i rozwiania się. Od środowiska zależy w
> jakim stopniu ta potrzeba zostanie zaspokojona. Zamykanie młodzieży w
> betonowych ścianach, jakkolwiek by one były atrakcyjne zewnętrznie
> potrzebę tą tłumi i sprowadza do zera. Ideologia konsumpcji jest bowiem
> ideologią jałową, pozbawioną jakichkolwiek przynależnych człowiekowi
> cech. Wizualnie atrakcyjna jest w środku pusta. Nie ma do zaoferowania
> młodym ludziom absolutnie nic poza przeceną rękawiczek zimowych. Czym
> innym jest podwórko, na którym dzieci wspólnie spędzają aktywnie czas na
> świeżym powietrzu, gdzie zawiązują pierwsze przyjaźnie, a czym innym
> sterylne płytki warszawskich Złotych Tarasów, które w rzeczywistości
> powodują alienację. Tego jednak pan Janusz albo nie dostrzega, albo
> uważa to za rzecz całkowicie nieistotną. Wszak zgodnie z kapitalistyczną
> retoryką "inaczej być nie może". Wolny rynek broni się sam.
>
> Świadectwem tego są nie tylko galerie handlowe, ale także zamknięte
> osiedla. Piękne, zadbane, bezpieczne. W przeciwieństwie do brudnych,
> zdewastowanych osiedli, w których większość to zapewne taka sama
> ,,żuleria" jak ta na Dworcu Centralnym. Młodzi i piękni wiją sobie
> tymczasem piękne gniazdko za płotem najeżonym kamerami. I tak powinno
> być - konkluduje autor. Nie ma innej drogi. Socjalizm się nie sprawdził
> - czego dowodem mają być bezdomni i polskie dworce. Tylko awangardowi
> artyści i naiwni idealiści mogą jeszcze w niego wierzyć. Lewica winna
> więc z socjalizmu zrezygnować, a więc de facto lewica powinna stać się
> prawicą i zaakceptować dobrobyt oferowany z hamburgerem i Coca-Colą. Na
> takie śmiałe właśnie podsumowanie pozwolił sobie autor.
>
> Miejmy tylko nadzieję, że Pan Janusz jest jedynie niechlubnym wyjątkiem
> krakowskiej Akademii Pedagogicznej, a przyszli pedagogowie przechodzą
> koło mądrości Pana profesora z drwiącym uśmiechem. Na usta cisną się
> słowa piosenki jednej z polskich kapel punkowych: ,,Bo to przez was
> pieniądz bogiem (...) Sztuka żebrze pod bankami, miłość stoi pod latarnią".


No comments też komentarzem...