sweetnighter:
> ... Ale czy nie jest tak, że terapeuci zbyt często widzą swą rolę
> po prostu jako ekspertów od pewnego konkretnego, wycinkowego
> obszaru rzeczywistości [...] dbających o to, by ten obszar [...]
> funkcjonował w sposób właściwy (z punktu widzenia systemu)?

Jesli [jednostki] potencjalnie sa w stanie dokonywac przelomow
w sposobie funkcjonowania systemow, to tacy terapeuci beda
zawsze min. o krok do tylu w stosunku do wymogow ewoluujacego
systemu... a nawet poprzez zachowawczosc wobec systemow
beda niejednokrotnie okazywac sie wrogami zmian (ewolucji)
systemow.

> Czy też może charakter ich pracy predystynuje ich do postawy
> bardziej świadomej i krytycznej?

W ten sposob terapeuci moga z kolei stac sie aktywnymi wrogami
systemow, co niekoniecznie musi realnie sluzyc naturalnej ewolucji
takich systemow.

> Bo przecież pomiędzy postulatami zdrowej osobowości a
> spolecznego przystosowania może istnieć sprzeczność.
> A może nie?

To zalezy...
co masz na mysli.


Reasumujac: jesli zastanawiasz sie kto w sytuacji konfliktu ma
racje: psycholog czy zycie, to moja odpowiedz brzmi: zycie.

--
Czarek
/nie-psycholog/