> - Masz na nazwisko Jakubowski ?
> - Tak, śpieszę się, dowidzenia. [ normalnie mam inaczej na nazwisko, ale
> miałem już jej dość ]
> - Czekaj ! To ja sobie już porozmawam z twoją mamą o twoim zachowaniu.
> [poszedłem sobie]
> Naprawdę bardzo dziwne zachowanie, ale czy ludzie chorzy umysłowo zdają
> sobie sprawę że są "nienormalni" ? ? ?
> Naprawde dziwne... niewiedziałem gdzie to wcisnąć.
> Co o tym myślicie ? Jak byście się zachowali ?

Wyobrazilem sobie taka sytuacje: Pani "nienormalna" moglaby byc osoba, ktora
cierpi na chorobe, w ktorej np. slyszy "glosy". Takie halucynacje sluchowe
najczesciej zawieraja malo przyjemne tresci - moga przezywac, wysmiewac sie.
Tak wiec pani, o ktorej mowa mogla byc wyzywana przez glos w glowie, ktory
utozsamila z glosem niejakiego Jakubowskiego (moglby sam sie jej
przedstawic... kto wie...).
Osoba ktora jest zle traktowana, przezywana przez innych usiluje sie
bronic - np. szukajac rzeczonego Jakubowskiego - o ktorego istnieniu jest
przekonana - i poskarzyc sie jego matce (bardzo sensownie moim zdaniem). Z
tej perspektywy nie wydaje sie to juz takie dziwne...
A swoja droga - zakladajac, ze to bylo takie zaburzenie - przedstawiles sie
jako postac, ktora ubliza jej ubliza w srodku glowy. :-) Nie dziw sie jak ja
jeszcze spotkasz...

Pozdorowienia,
Tomasz Markiewicz