> Stary, ale jary.

Nie chcialem powiedziec, ze blahy, czy nie-istotny.
Raczej chcialem Cie pocieszyc :-)
Ja tez tak mialem i skoczylo sie "to" fiaskiem.
Problem chyba w tym, ze to uczucie jest tak delikatne,
ze czlowiek obawia sie/nie ma sily pozwolic mu na "wyjscie",
trudno zdecydowac sie na pierwszy, najtrudniejszy krok/
Moze zeby sie nie zranic?
Pomyslalem wlasnie, taki przyjaciel. Tego mi brakowalo.
Zeby ktos wspieral ten pierwszy (natrudniejszy chyba) krok.

> > A czy On ma przyjaciela ktoremu moglby o tym wszystkim powiedziec?
> > Warto miec.
>
> Chyba będzie musiał sobie go posukać.

Oczywiscie takiego, ktory pomoze, wesprze a nie wysmieje.
W dzisiejszych czsach "bajeru", to trudne.
Zdrufka, powodzenia ;-) Duch