Monarchia katolicki we Francji.......


Kardynałowie Richelieu i Mazarin, premierzy Królestwa Francji, zaczęli wcielać w
życie merkantylistyczne i etatystyczne ideały swojej epoki. Prowadzoną przez nich
politykę najlepiej podsumowywało stwierdzenie Richelieu, iż ludzie są jak muły, które
muszą dźwigać ciężary, a jeśli daje im się zbyt dużo odpoczynku, wówczas głupieją.
Dlatego też obydwaj duchowni uważali za słuszne nakładać możliwie jak najwyższe
podatki, ustanawiać państwowe monopole oraz regulować wszystko, co się da.

Tysiące ofiar zmarło z głodu w Paryżu, choć przecież stolica Francji była wówczas
doskonale skomunikowana żeglugowo z najbardziej żyznymi i zasobnymi regionami kraju.
Rzeki: Marna, Loara, Sekwana, Yonne, a także Kanał Orleański i Kanał Briare stanowiły
naturalne drogi zaopatrzeniowe, którym jednak władza nie pozwoliła spełnić swoich
funkcji. Dlatego też gdy w 1693 roku w Prowansji ceny zboża były umiarkowane, a
ludność radziła sobie z mniejszymi zbiorami, w Paryżu ginęły dziesiątki tysięcy osób,
których nie stać było na nadzwyczajnie drogą żywność. Jednocześnie kupcy z Prowansji
nie mogli pomóc głodującym z Ile-de-France, gdyż uniemożliwiały im to państwowe
przepisy. Dla monarchii, która bluźnierczo uważała posiadaną przez siebie władzę za
nadaną przez Boga, ważniejsze od ludzkiego życia były wpływy do budżetu. Dla Ludwika
XIV i jego ministrów śmierć 2 milionów osób była niczym więcej jak tylko zgonem stada
mułów."