kasia <m...@y...com> napisał(a):

> niby bezcenny dar jaki dostaje sie od sily wyzszej, niby cos co trzeba
> pielegnowac i dbac i szanowac i cieszyc sie nim - zycie...
> jak kolwiek niczego w zyciu pewnym byc nie mozemy, wiemy jedno, ze
umrzemy...
> nie wiemy kiedy, nie wiemy jak, ale wiemy ze na pewno, na 100% kiedys
> przestanie nam bic serce.
> w obliczu takiej swiadomosci, postawilam se pytanie co warte jest ludzkie
zycie
> ?

Alpiniści. Każdy wie co robią. Najpierw są na dole, a potem znajdą się na
szczycie. Nie wiedzą tylko jak i kiedy, ale się tam znajdą. Więc po co się
wspinać?

Autobus nr 72. Czekasz na przystanku. Wiesz, że jak przyjedzie o 7.40, to o
7.59 będziesz w pracy. Czy warto więc jechać do pracy, skoro wiesz, że tam
dojedziesz?

Gdyby tak zaoferować alpinistom: "nie męczcie się, zawieziemy was na sam
szczyt helikopterem", to pewnie odmówią.
Dać ludziom natychmiastowe zaspokojenie głodu pałeczką magiczną, a
restauracje i tak nie znikną.
Bardziej niż osiągnięcie celu, cieszy jego osiąganie.. Zawsze. Bo potem już
ani celu, ani osiągania.
Tak samo z życiem. Jego celem jest śmierć. To fakt. Ale liczy się to jak ten
cel osiągniesz, co zrobisz po drodze.
To wszystko pomiędzy początkiem i końcem, to ta cenna zawartość życia.
Zupełnie jak fascynująca książka. Okładka, grzbiet i tył może być byle jaki.
Choćby z makulatury.
Liczy się środek.

Pozdrawiam,
Darek.


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/